«Έμαθα τη μάνα σου να λέει χιπ χοπ», λέει ο Μιθριδάτης σε έναν στίχο του τραγουδιού “Μιθριδά Για Πάντα”. Εδώ που τα λέμε, μπορεί να έχει και δίκιο. Από το 1996 που το συγκρότημά του, τα Ημισκούμπρια, κυκλοφόρησαν το ευφυώς ονομαζόμενο ντεμπούτο τους 30 Χρόνια Επιτυχίες, βοήθησαν σημαντικά στη διάδοση της χιπ-χοπ μουσικής. Φυσικά, δεν ήταν λίγοι όσοι τους περιφρόνησαν ως συγκρότημα του χαβαλέ, αγνοώντας την εύστοχη κοινωνική σάτιρα και το ρυθμικό παλμό που περιείχαν ορισμένα τραγούδια τους. Οι δε σκληροπυρηνικοί ακροατές του είδους άρχισαν σιγά-σιγά να αποστασιοποιούνται από την όλη ιστορία, βλέποντας τη μουσική την οποία αγάπησαν να εξελίσσεται σε mainstream ποπ με χιπ χοπ άλλοθι. Κι αυτοί δίκιο είχαν. Τι έφταιγε; Μάλλον οι εποχές που άλλαζαν. Ακολούθησε μια πτώση της δημοτικότητας του γκρουπ, κυρίως επειδή από τις αρχές των zeros και μετά κάθε άλμπουμ τους ήταν αντικειμενικά χειρότερο από το προηγούμενο. Τώρα λοιπόν ο Μιθριδάτης κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, δηλώνοντας Αιρετικά Ερωτικός. Όχι, δεν τσακώθηκε με τους άλλους: ο Πρύτανης έχει αναλάβει όλο το programming και έχει γράψει μουσικές, ενώ ο Μεντζέλος συμμετέχει επίσης σε ένα τραγούδι. Υπάρχει ραπάρισμα πάλι, αλλά κυρίως υπάρχει μια ποπ και μια r’n’b προσέγγιση που καθιστά φανερό το γεγονός ότι τα τραγούδια εδώ έχουν φτιαχτεί με στόχο να ακουστούν στα club και τα beach bar. Τα μπιτάκια και η όλη ηχητική παραγωγή είναι αρκετά υψηλού επιπέδου και παραπέμπουν σε δουλειές του εξωτερικού, χωρίς βέβαια να υπάρχουν στιγμές ιδιαίτερης ευφυΐας ή πρωτοτυπίας. Πάντως η μελωδικότητα των ρεφραίν σώζει την κατάσταση και μετά από δύο-τρεις ακροάσεις κολλά όλα τα τραγούδια στο μυαλό σου, θες δεν θες.Στιχουργικά μπορεί να βρει κανείς αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές. Ο Μιθριδάτης, παρόλο που ραπάρει σε πρώτο πρόσωπο, δεν μιλάει για τον εαυτό του. Αντίθετα, μοιάζει να θέλει να δώσει το προφίλ του ελληναρά, του φαλλοκράτη κ.λ.π. που βλέπει τις γυναίκες πολύ επιφανειακά και μονόπλευρα. Στην πραγματικότητα κοροϊδεύει αυτό το στυλ ανθρώπου, έστω κι αν ένας μη οξυδερκής ακροατής πιθανόν να δυσκολευτεί να το αντιληφθεί. Όπως με τα Ημισκούμπρια έτσι και τώρα, οι σκαμπρόζικες ομοιοκαταληξίες δίνουν και παίρνουν. Και δεν λένε βλακείες, λένε πράγματα τα οποία αποτυπώνουν μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση ενός τύπου ανθρώπου που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε. Στις συμπαθείς στιγμές συγκαταλέγεται το “Τι Τη Θες Την Ψηλή;” (με τη στιχουργική συνεισφορά του Σταμάτη Κραουνάκη) αλλά και το “Κάτι Έχει Πεθάνει Εντός Ψυγείου”, όπου καυτηριάζεται η σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα.Πάντως, στα περισσότερα σημεία, όταν ο Μιθριδάτης φεύγει από τον μισογυνισμό (υποτιθέμενο ή μη), ρίχνει στους στίχους του ένα άλλο φορτίο: συνεχίζει ένθερμα την παράδοση που θέλει τους ράπερς να γράφουν εγωιστικούς στίχους του στυλ «είμαι ο καλύτερος και όλοι οι άλλοι είστε ηλίθιοι». Αυτή η τάση υπάρχει χρόνια τώρα στο παγκόσμιο χιπ χοπ και, όσο αν κατανοώ την υφέρπουσα κοινωνιολογική σημειολογία, τη βρίσκω ως ένα από τα χειρότερα στοιχεία του – ειδικά όταν αναπαράγεται σε χώρες όπως τη δική μας, όπου το χιπ χοπ δεν έχει ανάλογες κοινωνικές ρίζες. Έτσι, ακόμα κι αν ο Μιθριδάτης κάνει χιούμορ όταν λέει «μια τρίχα από τους όρχεις μου και βγαίνουν ράπερς νέοι», δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς γιατί ένας έξυπνος κατά τα άλλα άνθρωπος αναλώνεται σε τέτοιου είδους ανούσιες προσεγγίσεις. Απάντηση δεν θα βρεις.Το Αιρετικά Ερωτικός σίγουρα δεν είναι ένας αδιάφορος δίσκος. Είναι όμως ένας δίσκος επιρρεπής στις ευκολίες, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Παρ’ όλ’ αυτά, αν ο στόχος του είναι να αφήσει δυο τραγούδια που θα ακούγονται στα κλαμπ μέχρι τα Χριστούγεννα και άλλα δύο τα οποία θα ανεβάσουν χαμόγελα στις φάτσες 12χρονων πιτσιρικάδων, τότε θα τον πετύχει και με το παραπάνω.
