Τι ωραίο να ακούς μια δουλειά η οποία – χωρίς να έχεις διαβάσει την κεντρική της ιδέα και ούτε καλά-καλά να έχεις αναγνώσει τους τίτλους των κομματιών – εντούτοις να σε μεταφέρει από το πρώτο της άκουσμα σε γνώριμα ηχητικά τοπία διαφόρων δεκαετιών αλλά και καταστάσεων ψυχικών, πνευματικών και εικονικών. Και όταν συμβαίνει αυτό αντιλαμβάνεσαι ότι ακούς κάτι που έχει μιαν ενότητα, έναν χαρακτήρα που λέει μιαν ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Η 3η λοιπόν δουλειά της ορχήστρας του 5ου Γαλαξία, ενός μουσικού σχήματος που αποτελείται από τον Πάνο Δουκουμόπουλο και τους συνεργάτες του, τραγουδιστές και μουσικούς, οι οποίοι πειραματίζονται συνδυάζοντας παλιές ηχογραφήσεις με νέους ηλεκτρονικούς και φυσικούς ήχους, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Γιατί, αν και πρόκειται για μια προσπάθεια ηλεκτρονικής μουσικής αποτύπωσης, που συνδυάζει στοιχεία από Kraftwerk και ambient, δεν μένει κατά την άποψή μου σε επίπεδο εφέ και ήχου αλλά είναι δουλεμένη και σε επίπεδο μελωδικό, και σε επίπεδο αρμονικό, και σε επίπεδο – θα τολμούσα να πω – ενορχηστρωτικό. Το πρώτο κομμάτι (“2000 Feet Over Paris”) δίνει την εντύπωση της εισροής κάθε είδους ηχητικών εκφάνσεων της γηραιάς ηπείρου στα αυτιά μας, το τρίτο (“Music Through The Years”) είναι μια ευθεία αναφορά στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή της δεκαετίας του 1980, το τέταρτο (“A Russian Spy In Shangai”) παρωδεί αρκετά σάουντρακ κατασκοπευτικών ταινιών, το πέμπτο (“Summer Breeze”) μοιάζει να συνοδεύει μουσικά την ηλιοθεραπεία κυριών της υψηλής κοινωνίας σε κοσμικές πλαζ της Γαλλίας των 1970s, το έκτο (“Julia From Jupiter”) περιχύνεται από την αστρική σκόνη των δορυφόρων του πλανήτη Δία, τα “The Fire Of Love” και “Sea Shell” είναι σχετικώς αδιάφορα, το “My Vitra Space Nintendo World” είναι αφιερωμένο στη μέση μουσική κάθε βιντεοπαιχνιδιού της δεκαετίας του 1990, το 10 (“World In A Dream”) είναι ένα παιδικό νανούρισμα για κάθε πιτσιρίκι που αποκοιμιέται με ένα Nintendo στην αγκαλιά, το 11 (“Observatory View”) είναι πολύ καλό κομμάτι συνθετικά, το 12 (“In My Island”) αποτελεί ευχή για φυγή και, τέλος, το 13 (“Ciel Ouvert”) είναι ο ουρανός ως καταληκτικό σημείο του ταξιδιού.Αν θέλετε να μάθετε μέχρι πού μπορεί να σας οδηγήσει το αερόστατο της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, κοπιάστε. Στα μείον της έκδοσης η έλλειψη ενημερωτικού εν γένει φυλλαδίου, το οποίο θα μπορούσε να περιέχει και τους – ακατάληπτους στο άκουσμά τους – στίχους αλλά και περισσότερα στοιχεία για τους συνεργάτες. Εδώ προσφέρουν τις φωνητικές τους πινελιές η Ναταλία Ελευθερίου, η Αντιγόνη Κωσταία και η Βικτώρια Νικολαΐδη, η οποία έχει γράψει και τους στίχους του “World In A Dream” (όπου η Αντιγόνη Κωσταία πρόσφερε και την ενορχηστρωτική της συνδρομή), ενώ ο Yulge Frayo παίζει theremin στο “2000 Feet Over Paris”.
