Από τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας δραστηριοποιείται στο εγχώριο dance/electronica σκηνικό ο Ψηφιακός Αλχημιστής (κατά κόσμον Κώστας Χρυσόγελος), ο οποίος καταπιάνεται με παραγωγές, ενορχηστρώσεις, αλλά και το παίξιμο κρουστών οργάνων. Κάποιοι τον γνώρισαν ως ντράμερ σε γνωστά σχήματα (Nightstalker, Night On Earth), άλλοι ως remixer (Echo Tattoo, Illegal Operation) και άλλοι ως παραγωγό, μέσω δουλειών του για τη Mole Listening Pearls και τις δικές μας Klik και Cast-A-Blast. Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, που στην ολοκληρωμένη αυτή digital release τον συντρέχουν ονόματα όπως π.χ. η Sugah Spank!, ο BNC ή ο Θάνος Αμοργιανός. Στη σύγκρουση μεταξύ ουτοπίας και πραγματικότητας, όπου μας μεταφέρει ο τίτλος αυτής του της δουλειάς, ο Digital Alkemist καταπιάνεται με μια ευρεία γκάμα «μαύρων» επιρροών – οι οποίες δεν καλύπτουν μόνο ένα γνώριμο αφρο-αμερικάνικο πεδίο (jazz, soul, funk), αλλά εκτείνονται και προς την Καραϊβική και τη Βραζιλία, με τη bossa nova από την τελευταία να προσφέρει ευδιάκριτες πινελιές στο σύνολο – ειδικά στο “Bossa Electrica”, με τα φωνητικά της Marina Lopez Ribeiro να φέρνουν μια αληθινά βραζιλιάνικη αύρα. Η βάση βέβαια όπου συνδιαλέγονται όλες αυτές οι επιρροές είναι αμιγώς ηλεκτρονική και δεν χάνει στιγμή τη «γκρουβιά» της και τον dance της χαρακτήρα. Η πιο ισχυρή εντύπωση που σου δημιουργεί αυτό το άλμπουμ, είναι ότι έχει κατατεθεί μπόλικο μεράκι και ότι έχει γίνει λεπτοδουλειά στον ήχο, στις ενορχηστρώσεις και στη γενικότερη παραγωγή. Τελικά όμως αυτό ακριβώς νομίζω πως αποδεικνύεται και ως Αχίλλειος Πτέρνα του Utopia Vs. Reality: νιώθεις δηλαδή την αγωνία για ένα τεχνικά άρτιο αποτέλεσμα, δεν τη βρίσκεις όμως να έχει μεταφερθεί και στο αισθητικό κομμάτι. Αν ξεφύγεις από το οικοδόμημα και αναλογιστείς σε τι θα ήθελες να ξαναγυρίσεις ώστε να το ξανακούσεις, θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει κάποια τέτοια στιγμή. Όλες οι συνθέσεις είναι βέβαια αξιοπρεπείς και οι συμμετοχές της Sugah Spank! και του BNC βοηθάνε τα “Astro Dance” και “Obsessions” αντίστοιχα στο να αποκτήσουν μια προσωπικότητα, γενικά όμως η έμπνευση και οι ιδέες ανακυκλώνουν απλώς σχήματα και μοτίβα τα οποία πολλάκις ακούμε σε ανάλογες παραγωγές ερχόμενες από το εξωτερικό. Έχει σημασία να μπορείς να καλοδουλεύεις μια μουσική παραγωγή – καλώς ή κακώς όμως ένας δίσκος δεν κρίνεται για το πόσο ωραίος είναι ή δεν είναι με βάση την αρτιότητα των τεχνικών του ζητημάτων. Υπάρχουν και πράγματα πιο «απροσδιόριστα» και «μαγικά», με τα οποία θεωρώ πως εδώ δεν υπήρξε η απαραίτητη τριβή.
