Raintear = βρέχει δάκρυ, σε ελεύθερη μετάφραση. Να μια ακόμα περίπτωση αποτυχημένης επιλογής ονόματος… Γιατί, πριν πρωτοακούσω τα κομμάτια τους, φανταζόμουν κάτι σε electro, κάτι σε pop ή κάτι τέλος πάντων ατμοσφαιρικό, στο οποίο θα έβρεχε δάκρυα. Αλλά στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα του “Crash” είδα τις προσδοκίες μου να διαψεύδονται. Δάκρυ δεν έβρεξε σε κανένα κομμάτι από τα 7 συνολικά αυτού του αποκλειστικά ιντερνετικού EP, «έβρεξε» όμως καλοπαιγμένες κιθαριστικές μελωδίες και απόλυτα εναρμονισμένα στη μουσική και στο ύφος, φωνητικά. Η πρώτη εντύπωση από το XXII ήταν πολύ θετική, με την παραγωγή να κινείται σε υψηλά επίπεδα και τη μπάντα να ακούγεται πραγματικά δεμένη, συμπαρασύροντάς με στους ρυθμούς της. Το συνολικό τους ύφος αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις βρετανικού τύπου alternative rock επιλογές και στο αμερικανικό punk, με την πλάστιγγα να γέρνει στη δυτική πλευρά του Aτλαντικού. Είναι εμφανέστατες δηλαδή οι επιρροές από Muse (εποχής Showbiz), από Green Day, αλλά και λοιπών ανάλογων συγκροτημάτων της τελευταίας δεκαετίας. Οι Raintear δηλαδή είναι «μέσα στα πράγματα» και έχουν τα φόντα μιας ανερχόμενης βρετανικής ή αμερικάνικης μπάντας. Κύριο και θετικό στοιχείο αποτελούν τα φωνητικά που αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς λόγω της ευελιξίας στην ερμηνεία και της εκφραστικότητας τους. Δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να τραγουδήσουν στο ύφος του Matthew Bellamy και να σταθούν με αξιοπρέπεια. Οι θετικές εντυπώσεις που άφησε το παρόν EP, καθιστά, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια και αυτιά, τους Raintear ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα της χώρας μας. Αρκεί στην πορεία να βρουν το δικό τους στίγμα τους, αποφεύγοντας την πεπατημένη εκείνη η οποία καθιστά άλλα συγκροτήματα έρμαιο των επιρροών τους. Όταν έχουν περάσει μπάντες όπως οι Τherapy και οι Green Day αλλά και η συνθετική πολυπλοκότητα των Muse, δεν μπορείς εύκολα να προσφέρεις κάτι παραπάνω στο δικό τους ύφος, δεν χάνεις όμως τίποτα με το να προσπαθείς. Και συγκροτήματα όπως οι Raintear μας οφείλουν οπωσδήποτε μια συνέχεια.
