Οι Winter’s Verge είναι για μένα η πρώτη metal μπάντα από την Κύπρο που τυχαίνει να ακούσω. To Eternal Damnation είναι μάλιστα το δεύτερο album τους, αφού έχει προηγηθεί το Another Life..Another End του 2006. Πιο ειδικά, η μπάντα παίζει power metal γεμάτο μελωδία και συναίσθημα. Οι κύριες επιρροές είναι απροκάλυπτα εμφανείς - με τους Kamelot και τους πρώιμους Sonata Arctica να αποτελούν τις κυριότερες και πιο underground ονόματα, όπως π.χ. αυτό των Ελλήνων Ice Divine, να περνούν ίσως από το μυαλό του πιο ενημερωμένου ακροατή. Αν και δεν κάνουν την υπέρβαση, καθώς ακολουθούν την πεπατημένη στο σχηματισμό των συνθέσεων, οι Winter’s Verge δημιουργούν, το λιγότερο, όμορφα τραγούδια. Σε αυτά ξεχωρίζει εύκολα η φωνή του τραγουδιστή Γιώργου Χαραλάμπους, που, ενώ έχει τις δυνατότητες, γνωρίζει το μέτρο και δεν τραγουδά συνεχώς ψηλά. Η χροιά του είναι επίσης άξια αναφοράς μιας και βγάζει τη «ζεστασιά» του Roy Khan των Kamelot, δίνοντας στις καλές μελωδικές γραμμές ό,τι προϋποθέτουν για να αναδειχθούν. Η υπόλοιπη μπάντα βρίσκεται και αυτή σε καλό εκτελεστικό επίπεδο. Ενδεικτικά, οι κιθάρες και τα πλήκτρα προσφέρουν ενδιαφέροντα leads και solos, τα οποία σε φάσεις θα χαρακτήριζα ακόμα και ως «βιρτουόζικα». Credits πρέπει να δοθούν όμως και για τις μπαλάντες, γιατί ακόμα και σε αυτές - το μέγα cliché στο power-metal - οι Winter’s Verge παραμένουν σοβαροί. Στα πλην του δίσκου πιστεύω ότι βρίσκεται η παραγωγή του. Αν και αυτή έχει επιμεληθεί από τον γνωστό στους μεταλλικούς κύκλους ελληνικής καταγωγής R. Liapakis (Mystic Prophecy), είναι κάπως μουντή και παραπάνω μπάσα από ότι θα έπρεπε. Θα την προτιμούσα προσωπικά αρκετά πιο πρίμα, γιατί, στο κάτω-κάτω, power metal παίζει η μπάντα. Και, ως έχει, το αποτέλεσμα είναι σε μερικά σημεία τα προαναφερθέντα leads να ακούγονται δύσκολα ακόμη και με ακουστικά. Γενικά πάντως, πρόκειται για ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, για όποιον θέλει η μουσική που ακούει να είναι μελωδική και καλοδουλεμένη. Ακόμα και για κάποιον power-ά που έχει λιώσει όλα τα must-have του είδους, αξίζει μια ευκαιρία.
