Τι πανέμορφο κουτάκι μας χάρισε η Γκρατσιέλλα Κανέλλου. Σκέτο απόκτημα είναι τούτη η φροντισμένη κασετίνα, που κρύβει μέσα της το ντοκιμαντέρ για τους Raining Pleasure, μαζί με ένα cd με - ακυκλοφόρητα στην πλειοψηφία τους - τραγούδια που έχουν χαρίσει ουκ ολίγες αγγλόφωνες ελληνικές μπάντες. Κι ένα βιβλιαράκι, μίνι εγκυκλοπαίδεια της νεότερης, αγγλόφωνης pop/rock σκηνής - δεν θέλω ενστάσεις, ας πούμε ότι το λέω χάριν ευκολίας - της χώρας. Οι Pleasure είναι, δικαιωματικά, τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ, αλλά ταυτόχρονα είναι και η αφορμή, για να προσπαθήσει η Κανέλλου να σκιαγραφήσει το τοπίο μιας σκηνής, η οποία προσπαθεί όλο και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, παρά τις αντιξοότητες, να πάρει σάρκα και οστά. Ξεκινάει, λοιπόν, μια ευρύτερη συζήτηση - στην οποία παίρνουν μέρος μουσικοί, δημοσιογράφοι και διάφοροι άλλοι του «σιναφιού» - με θέμα τις κάθε λογής δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια μπάντα στις μέρες μας. Για τις δισκογραφικές, το marketing, για τους έμφυτους περιορισμούς της αγοράς, για τον αγγλικό στίχο. Όλοι βάζουν το λιθαράκι τους και με χαρά διαπιστώνεις πως οι περισσότεροι δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Στην Ελλάδα ζούμε. Ούτε στην Αμερική, ούτε στην Αγγλία, ούτε καν σε κάποια σκανδιναβική χώρα.Το cd τώρα, σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα απλό συνοδευτικό. Θα μπορούσε άνετα να σταθεί, και με πολλές αξιώσεις μάλιστα, ως ανεξάρτητο compilation. Εδώ μέσα θα βρείτε δεκαοκτώ μπάντες, από τους «βετεράνους» Bokomolech μέχρι τους φρέσκους Wanna Be James, που συνεισφέρουν με κάμποσα διαμαντάκια (κάποια πρώτη φορά βγαίνουν εκεί έξω, οπότε μην ελπίζετε πως θα τα βρείτε αλλού). Εάν θέλετε παραδείγματα σημειώστε το νοσταλγικό post punk των Film (“Krash”), το Radiohead-ικό “Since You Fell” των Fuzzy Nerds, το βρώμικο rock ‘n’ roll των Stereo Shortcuts (“Dark Side Of The Road”) και την ηλιόλουστη κιθαριστική pop των Model Spy (“Assassin Romantique”). To “Approaching Of The Hour” φυσικά, σε long version, αλλά και τραγούδια των Gravitysays_i, Modrec, Callas, Mary And The Boy… Πάντως, γενικότερα, μην περιμένετε καμιά αποστειρωμένη καταγραφή. Ο ρομαντισμός του οπαδού, στις σωστές δόσεις, μπορεί να κάνει θαύματα και η Κανέλλου ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στον καλώς εννοούμενο ερασιτεχνισμό αλλά και τη δημοσιογραφική ματιά που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Το φιλμάκι είναι ωραία μονταρισμένο και ρέει αβίαστα έτσι όπως εναλλάσσει τα κλιπάκια, με τις μίνι συνεντεύξεις και τα cuts από Pleasure. Με χάλασαν λίγο τα κουτσουρεμένα clips και πολύ θα ήθελα να δω περισσότερο υλικό για όλες αυτές τις μπάντες, φαντάζομαι όμως πως θα υπήρχαν αρκετοί πρακτικοί περιορισμοί. Όπως και να ’χει πάντως, και ειδικά αν σας ενδιαφέρει η σκηνή, επενδύστε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό.
