Δύο χρόνια έκλεισε η Puzzlemusic στον δισκογραφικό μας ορίζοντα και νομίζω πως υπήρξαν δύο χρόνια πολύ γόνιμα, γεμάτα δημιουργική δραστηριότητα η οποία πλούτισε τα μουσικά μας δρώμενα, τόσο στα pop/rock μονοπάτια, όσο όμως και σε τομείς όπως η jazz, η λεγόμενη κλασική μουσική και η electronica. Σε ό,τι κατέθεσε η Puzzlemusic υπήρχε πάντοτε κάτι το ξεχωριστό – λιγότερο ή περισσότερο μικρή σημασία έχει. Έτσι ξεχωριστή είναι και η συλλογή αυτή, με την οποία η εταιρεία γιορτάζει τα γενέθλιά της. Γιατί δεν πρόκειται για μια συλλογή-sampler, από αυτές δηλαδή που κατακλύζουν συνήθως την αγορά, αλλά για μια συλλογή όπου οι καλλιτέχνες της Puzzlemusic συνεισφέρουν ηχογραφήσεις τους ανέκδοτες ως τώρα, αποκλειστικά για τα Πρώτα Βήματα. Καθώς εκπροσωπεί τους περισσότερους από τους δημιουργούς που ως τώρα έχουν ηχογραφήσει για την εταιρεία, η συλλογή δεν έχει ενιαίο μουσικό χαρακτήρα: άλλοτε ηχεί πιο jazz, άλλοτε πιο ηλεκτρονική και άλλοτε πιο rock. Αυτό πάντως μόνο μειονέκτημα δεν αποτελεί, γιατί και καλή ροή έχει εξασφαλιστεί στη διάταξη του υλικού, αλλά και μια ενιαία αισθητική προκύπτει από τη διαφορετικότητα. Ανάμεσα δε στα καλούδια του Πρώτα Βήματα, οι αφοσιωμένοι fans του Μπάμπη Παπαδόπουλου και του Σωτήρη Δεμπόνου θα έχουν επιτέλους την ευκαιρία να ακούσουν ηχογραφημένα δύο από τα live highlights τους, αντίστοιχα δηλαδή τη “Μισιρλού” του Ρουμπάνη – σε μια θαυμάσια μεταμοντέρνα ανάγνωση, με ευρηματική ενορχήστρωση – και το “Τανγκό Των Χαμένων Συντρόφων”, με την αρμονική του συνύπαρξη μεταξύ ρετρό και καινούργιου. Πέραν αυτών των ήδη γνωστών σε κάποιους στιγμών, αξίζει επίσης να προσέξετε ένα εξαιρετικό τραγούδι με συγκινητικούς στίχους που ο Χρήστος Αλεξόπουλος ηχογράφησε αποκλειστικά για τα Πρώτα Βήματα (“Ξέχασα Να Πω”), το καταπληκτικό “Last Melody” των Γιάννη Κασέτα & The Funk Wizards με φωνητικά της Λουκίας Παλαιολόγου – απορώ πραγματικά γιατί δεν μπήκε στο άλμπουμ της μπάντας – ένα γκαζωμένο δείγμα από το επερχόμενο άλμπουμ των Socos & The Live Project (“Γαία”) σε διαφορετική εκτέλεση από αυτή που θα ενταχθεί τελικά στο τελευταίο, καθώς και την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του Felizol (“This Long Goodbye”), που αφήνει υποσχέσεις για το τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν στο άμεσο μέλλον. Τη συλλογή ολοκληρώνει μια ενδιαφέρουσα μα όχι σπουδαία σύνθεση των Baby Trio του Γιώργου Κοντραφούρη (“Baby Face”), ένα συναισθηματικό μα κλεισμένο στον κόσμο του οργανικό θέμα των Misuse (“Dear Hunter”), μια μάλλον επίπεδη κατάθεση των Poly Quartet (“Βασιλικός”), καθώς και το δεκαοκτάλεπτο (σχεδόν) αυτοσχεδιαστικό χάος “Performance I, Impro 3” των 3rd Man Element, που έχει αναμφίβολα τις στιγμές του, πάσχει όμως θεωρώ στο «μοντάζ». Απολογισμός ιδιαιτέρα θετικός, για μια συλλογή που συνειδητά – και μπράβο της – διαφοροποιήθηκε από τα συνηθισμένα «various artists» σκευάσματα, τα οποία προωθούν (εξίσου συνειδητά, αλλά είναι μια άλλη συζήτηση αυτό) την ευκαιριακή και αποσπασματική σχέση με τη μουσική δημιουργία. Ευτυχισμένα, λοιπόν, γενέθλια Puzzlemusic και πάντα τέτοιες συγκινήσεις να μας επιφυλάσσεις, παραμένοντας, όπως εύστοχα λέει το σχετικό δελτίο τύπου σου, «ένας ζωντανός οργανισμός», με το μέλλον μπροστά του...
