Μωβάστρο - Pub Corral Μέρος Α'

Τρίτο album για τους Καβαλιώτες Μωβάστρο (αν συνυπολογίσουμε και τη δουλειά τους με τον ποιητή Αθανάσιο Κούρτη) και προοίμιο ουσιαστικά για το τέταρτό τους, αφού το Μέρος Α΄ μας προϊδεάζει για sequel. Όπως και στην περίπτωση του ντεμπούτου τους Ανακυκλοθυμία, έτσι και το Pub Corral είναι κι αυτό μια ανεξάρτητη κυκλοφορία, που, αν σας ενδιαφέρει, θα πρέπει να επικοινωνήσετε απευθείας με το group για να την αποκτήσετε (Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).Το Pub Corral δείχνει ότι οι Μωβάστρο δούλεψαν πολύ στο μεσοδιάστημα - και σκληρά. Σε σύγκριση έτσι με το Ανακυκλοθυμία εδώ έχουμε ένα album πολύ πιο μεστό και ουσιαστικό, που δεν είναι απλά δυνητικά ενδιαφέρον, αλλά έχει αρκετά να μας πει και να μας χαρίσει, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν υπάρχει περαιτέρω περιθώριο εξέλιξης για το group. Ό,τι όμως είχα εντοπίσει ως προβληματικό στην κριτική μου για το ντεμπούτο τους εδώ είναι σαφώς βελτιωμένο: ο Σείριος Σαββαΐδης έχει δώσει στις ερμηνείες του ένα εκφραστικό/συγκινησιακό βάθος το οποίο εμφανώς έλειπε, εξισορροπώντας έτσι τους τεχνικούς περιορισμούς της φωνής του. Παράλληλα, οι στίχοι έχουν τριφτεί περισσότερο με το αντικείμενο και είναι σαφώς βελτιωμένοι, αν και κατά τη γνώμη μου χρειάζεται λίγη ακόμα προσπάθεια στον τομέα αυτόν, ίσως και λίγη περισσότερη τόλμη με τις λέξεις. Από την άλλη όμως, οι μελωδίες - το δυνατότερο χαρτί του Ανακυκλοθυμία - έχουν τόσο εξελιχθεί, ώστε συχνά φτάνουν και περισσεύουν για να κλέψουν την παράσταση και να σε κάνουν ακόμα και να αδιαφορήσεις για τα όσα ακούς στο στιχουργικό κομμάτι. Οι κιθάρες των Μωβάστρο πετούν φωτιά στη συγκεκριμένη δουλειά, μια φωτιά με indie καύσιμα made in Great Britain, στην οποία παραδίνεσαι ήδη από το πρώτο κομμάτι, το “Ήλιε”. Άλλα highlights είναι επίσης το “Διαφορετικοί Άγγελοι”, το “Τέχνη Ταπεινή”, η καλύτερη κατά τη γνώμη μου ερμηνευτική στιγμή του Σαββαΐδη, και το “Αποφράδα Μέρα”, με την Παυλίνα Μιχαηλίδη στα φωνητικά, τη δροσιά της οποίας πρωτογευτήκαμε με τους Ονειροπαγίδα και ελπίζουμε να ξανακούμε λιγότερο σπάνια. Ιδιαίτερη δε μνεία αξίζει στο πιο κοφτό ίσως ρυθμικά τραγούδι της δουλειάς (μαζί με το “Στο Άπειρο”), το “Ερωτικό Τραγούδι”, όπου καλεσμένος στο μικρόφωνο είναι ο Γιάννης Καρακώστας των Coin - ενός από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της αγγλόφωνης σκηνής της χώρας μας, που προέρχεται επίσης από την Καβάλα. Με βάση τα όσα ακούμε στο Pub Corral, αν οι Μωβάστρο συνεχίσουν στην ίδια πορεία με την ίδια όρεξη, δεν μπορεί, νομίζω, παρά να μας δώσουν ακόμα πιο αξιόλογες δουλειές. Θα αναμένουμε λοιπόν ανυπόμονα το Pub Corral μέρος Β΄...