Το Όταν Οι Προσευχές Τελειώνουν αποτελεί το πρώτο αυτόνομο βήμα για τον Γιώργο Λίζο, έναν τραγουδιστή αλλά και δημιουργό συνεργαζόμενο εδώ και δέκα περίπου χρόνια με τον Μανώλη Ρασούλη, ο οποίος συμμετέχει μάλιστα και εδώ, δίνοντας δύο μελωδίες (“Αίνιγμα”, “Η Ευθύνη”). Προσωπικά, διείδα στα τραγούδια του album τις καλύτερες προθέσεις, όπως και μια γνήσια ανάγκη έκφρασης. Δεν βρήκα όμως να υπάρχουν και τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι που επιχειρείται, σε αντίθεση με τον συντάκτη του δελτίου τύπου, ο οποίος (πλην του ότι είναι ανορθόγραφος και εκθέτει την εταιρεία) ή άλλον δίσκο έκατσε και άκουσε ή δεν έχει ακούσει ποτέ του μουσική. Ειδάλλως δεν θα μας υποσχόταν παραπομπές σε «τζουράδες και μπαγλαμάδες του Μπάτη και του Μάρκου», σε «ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες των Neil Young, Tim Buckley και Rory Gallagher» και σε «βιολιά που ζωγραφίζουν ηπειρώτικα μοιρολόγια και αμοργιανά μελίσματα με αναφορές στους Kronos Quartet», για να περιγράψει ένα album που εγώ τουλάχιστον δεν βρήκα να διαθέτει τίποτα σχεδόν από όλα τα παραπάνω.Η δουλειά ξεκινάει με μια οργανική εισαγωγή σε blues ύφος, μετά την οποία σε υποδέχονται τα χάλκινα του “Μονομάχοι”, ενός τραγουδιού πραγματικά ιδιαίτερου, με από ψυχής ερμηνεία, ύμνος στην αγωνιστικότητα που ανθεί κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αλλά από εκεί και πέρα δεν συμβαίνει δυστυχώς τίποτα άλλο το αξιόλογο. Αντιθέτως, τραγούδι το τραγούδι το album αρχίζει να κατρακυλάει προς τη μιζέρια και να βουλιάζει στην «έντεχνη» κοινοτυπία, ανακυκλώνοντας συνεχώς ιδέες και λέξεις που πολλές φορές στο παρελθόν έχουμε ξανακούσει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δίχως να διαθέτει κάτι τις το ανανεωτικό (“Καθρέφτης”, “Νυχτερινή Αναζήτηση”, “Ταξίδι”, “Εξομολόγηση”, “Ξεθωριάζω”). Ακόμα και μια καθαρόαιμη λαϊκή μελωδία του Ρασούλη (“Αίνιγμα”) πάει τελικά χαμένη, αδικημένη κατάφωρα από μια δίχως έμπνευση στιχουργική. Προδομένα μυστικά, άγονες γραμμές, καθρέφτες ραγισμένοι, ηλιαχτίδες, ξεθωριασμένα όνειρα - έχουν πια ξεφτίσει από τη χρήση αυτά τα μοτίβα και μόνο δυσφορία μπορεί να προξενεί η χρήση τους όταν δεν μπορεί να συνοδευτεί από μια νέα οπτική.
