Ξεκίνημα για ένα νέο τριμελές σχήμα με το ευφάνταστο μα λίγο δυσλειτουργικό συντακτικά όνομα Σχέδιο Πλανήτη αποτελεί το παρόν ομότιτλο album, το οποίο τους βρίσκει μεν να βαδίζουν με ενθουσιασμό σε ένα απαιτητικότατο σκηνικό, δίχως όμως να πολυπείθουν πως έχουν πάρει μαζί τους όλα τα απαιτούμενα εφόδια ώστε να φέρουν σε πέρας την αποστολή με επιτυχία.Οι Σχέδιο Πλανήτη εξερευνούν ηχητικά το σημείο τομής μεταξύ rock και electronica, ή πιο συγκεκριμένα το πώς μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά οι ηλεκτρικές κιθάρες με τα αναλογικά synthesizers. Ως εξερευνητές, είναι μεθοδικοί, καλοδιαβασμένοι και δείχνουν να ξέρουν πώς να συνδυάσουν τις ηλεκτρικές εκκενώσεις με τα πιο φαντεζί και εντυπωσιακά ηλεκτρονικά tricks, πλάθοντας μελωδίες κοφτές και γεμάτες ενέργεια. Μελωδίες που δεν σε αφήνουν ασυγκίνητο, αν και σε παραπέμπουν αναπόφευκτα σε ανάλογα πονήματα της διεθνούς δισκογραφικής παραγωγικής - και γράφω αναπόφευκτα γιατί, εκ των πραγμάτων, οι Σχέδιο Πλανήτη ακολουθούν εξελίξεις, δεν δημιουργούν νέες. Παρόλα αυτά πείθουν ότι διαθέτουν την απαιτούμενη βάση για να υψώσουν το οικοδόμημά τους. Κατά τη γνώμη μου όμως είναι εκεί ακριβώς που τελικά κολλάνε. Με μια στιχουργική που αναλώνεται στη διαμαρτυρία με τρόπο που θυμίζει προκηρύξεις φοιτητικών αριστερών ομάδων, ρέποντας δηλαδή επικίνδυνα προς την εύκολη κοινοτυπία (“Αστικός Ιστός”, “Άδεια Κερκίδα”, “Τελευταία Σταγόνα”, “Ανοιχτή Πληγή”), ενίοτε δε και τη χοντράδα (“America-Europa”, “Νύφη Παρθένα”), αλλά και με έναν τραγουδιστή (Θανάσης Αποστολίδης) ο οποίος δεν τραγουδάει μα απαγγέλει - και μάλιστα με τον ίδιο μονότονο και λιγάκι αποκαλυπτικό/διδακτικό τρόπο - οι Σχέδιο Πλανήτη καταλήγουν να βαλτώσουν ήδη από το ξεκίνημα του παρθενικού τους album. Καταλήγουν δηλαδή να υπόσχονται πολλά με τους βόμβους των μελωδιών τους, αλλά να μην παραδίδουν τελικά παρά ελάχιστα (μόνο το “Άπειρο” έχει κάποιο ενδιαφέρον, άντε και το “Dope”), δέσμιοι καθώς αποδεικνύονται καθοριστικών αδυναμιών στους υπόλοιπους τομείς. Χρειάζεται λοιπόν μια γενναία υπέρβαση, την οποία δεν θα στοιχημάτιζα ότι δεν έχουν τα φόντα για να κάνουν, με την προϋπόθεση βέβαια πως θα το βασανίσουν περισσότερο. Ίδωμεν…
