Ψήγματα μόνο ενδιαφέροντος περιέχει το νέο album του Ησαΐα Ματιάμπα, ο οποίος αναλαμβάνει νομίζω δυσανάλογα περισσότερα πράγματα από όσα έχει τις δυνατότητες για να προασπίσει. Οι ρόλοι του τραγουδιστή και του συνθέτη, στους οποίους ενίοτε προστίθεται και αυτός του στιχουργού, αποδεικνύονται φορτίο βαρύ για τους ώμους του οδηγώντας έτσι το Τον Κόσμο Κοιτάζω σε καλλιτεχνικό τέλμα.Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ησαΐα Ματιάμπα είναι ο τομέας της ερμηνείας. Η φωνή του είναι τεχνικά αδύναμη, επίπεδη και δίχως ευχέρεια, κάτι βέβαια το οποίο από μόνο του δεν είναι απαραίτητα κακό για τον χώρο όπου κινείται. Το πρόβλημα είναι ότι υστερεί επίσης και στην απόδοση συναισθηματικών χρωματισμών, κάτι που τον οδηγεί στην εκφραστική μονοτονία και δεν τον βοηθάει να κερδίσει τον ακροατή. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το album είναι οι στίχοι. Είναι βέβαια προς τιμήν τους ότι αποφεύγουν τα ευκολοχώνευτα σλογκανάκια και είναι αλήθεια ότι δεν τους λείπει μια στοιχειώδης ευαισθησία. Αναλώνονται όμως σε κουβέντες για τον έρωτα, τη μοναξιά ή για πράγματα όπως το φως που την ψυχή χορταίνει (“Μη Φοβάσαι”) ή τη δυνατότητα ονειροπόλησης σε έναν άδειο κόσμο (“Είμαι Ακόμα Εδώ”), οι οποίες σκορπίζονται στον άνεμο δίχως να είναι ικανές να αρθρώσουν κάτι ολοκληρωμένο και ξεχωριστό ούτε σε μία περίπτωση.Το μόνο κάπως ενδιαφέρον στο Τον Κόσμο Κοιτάζω είναι οι μελωδίες, οι οποίες δεν είναι βέβαια σπουδαίες και ανακυκλώνουν ιδέες και φόρμες τις οποίες συχνά ακούμε στην Αγγλόφωνη mainstream pop των ημερών μας. Είναι όμως αξιοπρεπείς, συγκροτημένες και με καθαρές γραμμές, δείχνοντας ότι ο Ησαΐας Ματιάμπα διαθέτει ίσως δυνατότητες και για παραπάνω κατακτήσεις στον τομέα αυτόν.
