Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη διάλυση των ιστορικών Λαθρεπιβατών, ο Παντελής Θαλασσινός ξανασυναντά τον Γιάννη Νικολάου και μαζί κάνουν μια δουλειά που δεν θα απογοητεύσει όσους παρακολουθούν την πορεία του, καθώς πρόκειται για μια φροντισμένη κατάθεση η οποία βαδίζει στα γνώριμα μονοπάτια στα οποία έχει στηρίξει όλη τη σόλο πορεία του εδώ και μια δεκαετία. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι Άγγελοι Του Έρωτα, όπως και προηγούμενες δουλειές του Θαλασσινού, προασπίζονται μια μορφή τραγουδιού η οποία πατάει γερά στην παραδοσιακή ελληνική μουσική επιχειρώντας να επαναφέρει τις θεματικές της (με «έντεχνο» περιτύλιγμα) σε μια σύγχρονη πραγματικότητα, με την οποία φοβάμαι όμως πως δεν υπάρχει άμεση και βιωματική σχέση. Δυσκολεύομαι ας πούμε να φανταστώ γιατί χρειαζόμαστε σήμερα ένα τραγούδι για ένα παλικάρι που αγάπαγε μια όμορφη κυρά και αυτή του ζήτησε ως απόδειξη πόθου την καρδιά της μάνας του (“Της Μάνας“), όσο ωραία και αν δίνεται αυτό. Όπως δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω και με τραγούδια όπου αποκαλούν την ερωμένη «πέρδικα» (“Της Πέρδικας“) ή όπου ο εραστής χάνεται από μια σαϊτιά προερχόμενη από τις πολεμίστρες ενός κάστρου (“Παραμύθι“). Όχι γιατί αυτές καθαυτές οι λέξεις και καταστάσεις είναι ενοχλητικές, αλλά γιατί δεν βλέπω τον λόγο να μην αναζητηθούν απευθείας στα δημοτικά τραγούδια αντί για τη δουλειά ενός τραγουδοποιού δραστηριοποιούμενου στο σήμερα.Οφείλω πάντως να παραδεχτώ ότι ο Παντελής Θαλασσινός υπερασπίζεται τις επιλογές του πετυχημένα - δίνοντας ερμηνείες μεστές από χρώμα και συναίσθημα - όπως και ότι μερικά από τα τραγούδια είναι όντως αξιόλογα και συμπαθή, όπως π.χ. το “Ποτέ Μου Δε Μιλώ Γι’ Αυτή“, ή το “Του Έρωτα“. Πιστεύω όμως γενικά, ασχέτως των παραπάνω ενστάσεών μου οι οποίες σε έναν βαθμό είναι και ζήτημα προσωπικού γούστου, ότι ο νεοπαραδοσιακός ορίζοντας αυτός δοκιμάστηκε και εξαντλήθηκε και είναι ίσως καιρός ένα ταλέντο σαν αυτό του Θαλασσινού να αναζητήσει και άλλες, πιο σύγχρονες διαδρομές. Γιατί, μιας και θυμηθήκαμε τους Λαθρεπιβάτες, χρειαζόμαστε και σήμερα τραγούδια με την προβληματική του “Απόψε Λέω Να Μην Κοιμηθούμε“, το οποίο ακόμα ακούγεται και αγαπιέται. Ποιο άραγε από τα τραγούδια των Αγγέλων Του Έρωτα θα μπορέσει να διεκδικήσει ένα ανάλογο status δεκαπέντε-είκοσι χρόνια αργότερα;
