Η πρώτη δισκογραφική απόπειρα του Κεφαλονίτη Τάσου Γεωργόπουλου είναι μια ηλιαχτίδα ελπίδας στο εγχώριο rock σκηνικό, γιατί φανερώνει έναν τραγουδοποιό με στίγμα και δυνατότητες σε μια εποχή όπου χρειάζονται επειγόντως νέοι άνθρωποι με ταλέντο. Το Χαμένο Νησί είναι μια δουλειά με ζυμωμένες μελωδίες, ορισμένους πολύ αξιόλογους στίχους και έναν rock αέρα - λιγάκι παλιομοδίτικο ίσως, μα σίγουρα έντιμο και με ορισμένες απολαυστικές εξάρσεις. Αναμφισβήτητα highlights είναι σαφώς η νοσταλγική ηλεκτρική ρομαντσάδα “Πέρασε Το Καλοκαίρι”, η οποία θυμίζει κάτι από τους Πυξ-Λαξ των παλιών, καλών ημερών και το “Αγάπη” με τον απολαυστικά ογκώδη ήχο του. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μερικά ακόμα καλοδεχούμενα τραγούδια (“Δρόμοι”, “Έχω Μια Θάλασσα Μες Στο Κεφάλι Μου”, “Τι Κι Αν Σε Χάνω”), τα οποία δίνουν στο Χαμένο Νησί ταυτότητα και άποψη.Τα παραπάνω δεν σημαίνουν πάντως ότι τα πάντα κυλάνε ρολόι. Η επιλογή του Γεωργόπουλου να τραγουδήσει με τον δικό του τρόπο το “Παραστράτησα Για Σένα” του Κώστα Καπλάνη δεν λειτούργησε, ενώ στιγμές όπως το αδιάφορο “Σ’ Αυτή Την Πόλη” και το κάπως παράταιρο ηχητικά “Θα ‘Ρθω Να Σε Βρω” χαλάνε λιγάκι τη συνοχή του album. Πράγματα επίσης που νομίζω ότι ο Τάσος Γεωργόπουλος πρέπει να προσέξει στα μελλοντικά βήματά του είναι τα όρια τα οποία του θέτει η φύσει περιορισμένη, εκφραστική εντούτοις φωνή του, καθώς και το ότι ο μελωδικός του ορίζοντας θα πρέπει ίσως να γίνει πιο τολμηρός και να εμπλουτιστεί, λαμβάνοντας περισσότερο υπ’ όψιν τα τεκταινόμενα στον Αγγλοσαξονικό χώρο από όπου δείχνει άλλωστε να εμπνέεται. Δικαιούμαστε πιστεύω να περιμένουμε ακόμα πιο αξιόλογα πράγματα εκ μέρους του και θα είναι κρίμα για όλους μας αν τελικά δεν προκύψουν.
