Ο Τάκης Μπαρμπέρης επιστρέφει στο δισκογραφικό προσκήνιο μετά από απουσία σχεδόν 6 χρόνων. Για τους αμύητους, η πορεία του Τάκη Μπαρμπέρη στον κόσμο της Τζάζ ξεκίνησε πριν από 22 χρόνια όταν και δημιούργησε τους 'Jazz Fusion Quintet' όπου και συνεργάστηκε με τους D.Lynch και Τ.Φαραζή. Από τότε ακολούθησαν οι Iskra (1985), οι Μοντέλο 63 (1987) και από το 1990 ακολουθεί σόλο πορεία, παντρεύοντας -σε ένα διυλισμένο μίγμα- ανατολίτικα μουσικά στοιχεία με ελληνικά μουσικά μέσα από Jazz ενορχηστρώσεις και ρυθμολογίες. Από τις πρώτες ακροάσεις της νέας δουλειάς είναι εμφανές ότι συμπυκνώνει όλα εκείνα τα μουσικά στοιχεία που βρίσκουμε και στις προηγούμενες 2 δουλειές του. Στο Porto Kayio ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα μουσική διαδρομή που φλερτάρει με την Ινδική και την Ελληνική παράδοση. Ο ήχος του είναι πλουραλιστικός και μέσα από την ηλεκτρική κιθάρα, το ηλεκτρικό σιτάρ, τα ντράμς, τάμπλα και τους ηλεκτρονικούς ήχους, σμιλεύει ηχητικά σύνολα που σε ταξιδεύουν μουσικά στην Ανατολή. Το άλμπουμ ανοίγει με το ομώνυμο τραγούδι και μέσα από αυτή την πρώτη μουσική επαφή μας προϊδεάζει για τους μουσικούς προσανατολισμούς που ακολουθεί και συνάμα δείχνει την διάθεσή του να ερωτοτροπήσει με διαφορετικά μουσικά όργανα και τεχνοτροπίες. Μπαίνει στον πειρασμό να "πειράξει" ένα λαϊκό τραγούδι της μεγάλης Πόλυ Πάνου, το "βουνό", το οποίο ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το προσέγγισε διότι ενώ το προσάρμοσε στην δικιά του μουσική ιδεολογία, δεν "ασέλγησε" μουσικά πάνω στο κομμάτι. Πέρα από τα δύο κομμάτια που προαναφέραμε ξεχωρίζουν και το δροσερό "loops like sirens", το μελαγχολικό "Balsam", το ethnic "Balkanism", το ροκίζον "Νovember Start", το Funky "Chakra", και κλείνει με το πιο electro "Matarnia". Και σε αυτό τον δίσκο συνεργάζεται με Ινδούς καλλιτέχνες, τους Debashish και Subashish Bhattacharya οι οποίοι προσδίδουν στον δίσκο έντονες μουσικές γεύσεις από τις Ινδίες. Οι φωνές, οι ρυθμοί και τα ηχητικά αρώματα από τη Ανατολή είναι έντονα σε κάθε σύνθεση, άλλοτε πιο jazz, άλλοτε πιο ethnic, rock, funk και world fusion, o Τάκης Μπαρμπέτης δεν μας κάνει να πλήξουμε, κάθε άλλο μάλιστα, φτιάχνει ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που σε πηγαίνει βόλτα στα μουσικά λιμάνια της μακρινής Ανατολής.
