Πρέπει να αναφέρω από την αρχή πως ο Γιώργος Δημητριάδης είναι για μένα ένας από τους λίγους μουσικούς και τραγουδιστές που ξεχώριζαν σε κάθε τους κυκλοφορία, μακριά από την μιζέρια, την επιτηδευμένη επαναστατικότητα και κοινοτυπία που συνήθως χαρακτηρίζει την pop / rock βιομηχανία της χώρας μας. Με μεγάλη μουσική πορεία έχει αναπτύξει το ύφος του το οποίο έρχεται και μας επιδεικνύει για άλλη μια φορά με τη νέα του δουλειά που ονομάζεται «Παράξενη εποχή». Με το cd αυτό ο Γιώργος Δημητριάδης επιστρέφει δυο χρόνια μετά το «Aυτός που δεν ξέρει» συνεχίζοντας πάνω σε αυτό το στυλ που ο ίδιος πολύ καλά γνωρίζει, δεκατρείς νέες συνθέσεις (+ 1 κομμάτι κρυμμένο με αρκετά tracks κενό από τα προηγούμενα) αλλά και μια διασκευή στο τραγούδι του Γιώργου Ρωμανού «Η αγάπη μας κοιμάται στα νερά», αβίαστες, αισιόδοξες, με την γνωστή ποπ μουσική η οποία καθόλου δεν κρύβει και την πιο ροκ αισθητική που χαρακτηρίζει τον καλλιτέχνη. Ήδη 2-3 κομμάτια όπως το «Tης καρδιάς μου ο βασιλιάς», κυρίως, αλλά και τα "Παράξενη εποχή" και "Κάτι σου ΄χει κλέψει την ψυχή" έχουν μπει στις playlist αρκετών ραδιοφώνων, δείχνοντας έτσι πως ο Γ. Δημητριάδης δεν είναι ο τραγουδιστής-συνθέτης που αφού αναλωθεί σε μία μεγάλη επιτυχία (ποιος δεν έχει σιγοτραγουδίσει το «σα να μην πέρασε μια μέρα»;) σταματά εκεί, αλλά αντιθέτως είναι ένας μουσικός ο οποίος διατηρώντας το προσωπικό του ύφος, δεν σταματά να εμπνέεται και να δημιουργεί… Από την άλλη το γεγονός ότι ο ήχος πλέον του Δημητριάδη, το ύφος και η θεματική υπόσταση των κομματιών είναι προβλέψιμη θα αποτελούσε ίσως μειονέκτημα, είναι γεγονός πως δεν υπάρχει πουθενά η έκπληξη, το κάτι διαφορετικό… Ωστόσο ο Γιώργος Δημητριάδης αν και όντως δεν ανακαλύπτει τον τροχό, ποτέ δεν ισχυρίστηκε και κάτι τέτοιο. Δημιουργεί τραγούδια με το προσωπικό του στίγμα το οποίο μέσα από την μεγάλη του πορεία στην ελληνική ποπ / ροκ σκηνή είναι πλέον αναγνωρίσιμο, μιλάει για την αγάπη, την μοναξιά, τη ζωή… με τραγούδια άλλοτε κιθαριστικά με έντονο ρυθμό («αρχίζουμε γιορτή», «για σένα») άλλοτε περισσότερο ρομαντικά («μια για πάντα», «το μόνο που θέλω»), ανατρεπτικά όσο χρειάζεται… Οι συνθέσεις είναι καλοδουλεμένες, συναισθηματικές, ευχάριστες, κομμάτια που μπορούν να ακουστούν κάθε στιγμή και με κάθε διάθεση...Το «Παράξενη εποχή» αποτελεί την συνέχεια του «αυτός που δεν ξέρει» και αυτό μόνο κακό δεν είναι. Ο δημιουργός συνεχίζει πάνω στο στυλ που τόσα χρόνια ακολουθεί και προσωπικά με χαροποιεί ιδιαίτερα που εξακολουθεί να δημιουργεί -έτσι όπως ξέρει- όμορφα τραγούδια.
