Από τον Trevor Horn περιμέναμε περισσότερα, ενώ από τον Γιάννη Κότσιρα λιγότερα, με το που ακούσαμε για την ασυνήθιστη αυτή συνύπαρξη. Προϊον αυτής της συνεργασίας (κατά βάση της EMI Music International της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της Αθήνα 2004) είναι ο ύμνος της παγκόσμιας Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας που έγραψε ο διάσημος παραγωγός (Bryan Ferry, Pet Shop Boys, Paul McCartney, Art of Noise ως ...T.a.t.u.) και επιμελήθηκε ηχητικά. Εμβαπτίζεται επιτυχώς στο πνεύμα που προφανώς ήθελαν εκείνοι που το παράγγειλαν, δηλαδή ξεσηκωτικό, λίγο λάτιν, μα και μια δόση από 80s που τα 'χουμε όσο να 'ναι στο αίμα μας. Και, τέλος, λίγο ερμηνευτική εντεχνίλα προκειμένου να εξαχθεί επιτυχώς ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Από τις 3 εκτελέσεις που βρίσκουμε εδώ (ελληνική, αγγλική και instrumental) περιέργως η πιο αδιάφορη είναι η ελληνική. Στην αγγλική, έστω και όχι και με την καλύτερη δυνατή προφορά, ο Κότσιρας συγκρατείται λίγο περισσότερο όσον αφορά το χαρακτηριστικό τρόπο ερμηνείας του και χρωματίζει πολύ πιο όμορφα και ταιριαστά στο κομμάτι τη φωνή του, φλερτάροντας με το ξεσηκωτικό του ρυθμού που μοιάζει να ξεχάστηκε για καμιά εικοσαριά χρόνια από τον Trevor Horn. Θα μπορούσε, σ'αυτή την εκτέλεση, λοιπόν να είναι κάλλιστα μια ελαφρώς πιο λάτιν επένδυση των Frankie Goes to Hollywood για το "Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα νο.3". Βρισκόμαστε όμως στο 2004 και το σύνολο μοιάζει παρωχημένο...Να σημειώσουμε ότι τους (κλισέ) ελληνικούς στίχους έχει γράψει η Λίνα Νικολακοπούλου.
