Τη μοίρα μου για ν'αντικρύσω, μες στους ανθρώπους γύρισα, και δίχως λόγια περιττά, μπήκα στην αγκαλιά σου ("Η μοίρα μου" - Μανώλης Λιδάκης).Μερικά τραγούδια που σε πιάνουν σαν αγκιστρωτές προεξοχές, σε εξωθούν στα όρια με την απλότητά τους, σ'ενα βραχνό και δυνατό γέλιο ή ένα γλυκό παράπονο κι ένα δάκρυ. Κι άλλοτε προσμένουν σαν υπόγειο ποτάμι για να σε παρασύρουν όταν ξεχυθούν την κατάλληλη στιγμή, όταν τα έχεις ανάγκη. Η αμυδρή οσμή: "Βελόνα αιχμηρή, πλεκτό βασανισμένο, για μένα είσαι πλεγμένο, και ας φοριέσαι αλλού" ("Ρηχά Νερά" - Παντελής Θαλασσινός). Διάχυτη μελαγχολία και στο τραγούδι που ερμηνεύει υπέροχα παθιασμένα ο Χρήστος Θηβαίος (σε ενορχήστρωση Γιώργου Ανδρέου), "Τα κορίτσια απ'την επαρχία": "Κανείς δεν θα πονέσει τη φυγή τους, θα καλύψουν κι εκείνα τη διαδρομή τους, τα κορίτσια απ'την επαρχία"... Απλό το "Ήρεμο Βράδυ" σε ερμηνεία Γιάννη Κότσιρα: "Λέξεις ασήμαντες βουβές, εικόνες ζώνες απ'το χθες ξυπνάνε, να με τυλίξουν προσπαθούν στο όνειρο που κουβαλούν και πάνε".Δυστυχώς, όμως, αυτά είναι και τα κύρια, αν όχι τα μοναδικά σημεία στα οποία μπορεί κανείς να σταθεί σ'αυτή τη συλλογή έντεχνων, λαϊκών, αλλά και εντεχνο-ροκ τραγουδιών του Άγγελου Σφακιανάκη, που ερμηνεύουν ουκ ολίγοι (ας προσθέσουμε και τις συμμετοχές των Μάνου Ξυδούς, Βαγγέλη Κορακάκη, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Γιάννη 'Μπαχ' Σπυρόπουλου, Occasional Dream, Σπυριδούλα). Άλλοτε με παρωχημένες πλέον ροκ ενορχηστρώσεις, άλλοτε με ημιτελείς μελωδίες, τα πράγματα μπερδεύονται αρκετά γύρω στα μέσα του album, με αποτέλεσμα η γεύση που μένει στο τέλος να είναι περίεργη. Αρκούν 4-5 καλά τραγούδια για να συστήσουν πρόταση αγοράς, έστω και σε ένα αναμοιογενές ηχητικά άλμπουμ; Στην εποχή μας αρκούν και παρα-αρκούν...
