Πως περνάνε τα χρόνια ε; Μπορεί να μην το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά έχουν περάσει 10 (ΔΕΚΑ!) ολόκληρα χρόνια από το προηγούμενο album των αξιότιμων κυρίων Deus Ex Machina, το "Worlds Apart" και για να σας φρικάρω ακόμα περισσότερο, 12 (ΔΩΔΕΚΑ!) από το εξαιρετικό για ιστορικούς λόγους ντεμπούτο album "Motorpsycho". Από τότε ως και σήμερα, οπότε και επιστρέφουν δισκογραφικά με το "Signs" (πάντα μέσω της Hitch Hyke) μπορεί να έχουν αλλάξει μέλη, κουρέματα, και ότι άλλο προβλέπεται λόγω ηλικίας, αλλά εξακολουθούν να συντηρούν και να αναβιώνουν σε κάθε στιγμή, είτε δισκογραφική είτε στις πάντα εκρηκτικές live εμφανίσεις, την ίδια πυγμή, την ίδια δύναμη και τεχνική και πάνω από όλα, τον ίδιο ενθουσιασμό.Με το "Signs" η παρέα του Δημήτρη Σπυρόπουλου ανασυγκροτεί τις δυνάμεις και εμφανίζεται πολύ ανανεωμένη, επηρεασμένη από τον σκληρό Αμερικάνικο ήχο των τελευταίων χρόνων, υποθέτω ότι έχουν λιώσει τους δίσκους των Korn και των System Of A Down, ανεβάζοντας στα δέκα tracks την ανδρεναλίνη στο κατακόρυφο, με τα γκάζια να προταγωνιστούν, όπως και στο intro του "Lovesong". Από την άλλη όμως παραμένουν και πιστοί στον χαρακτηριστικό σκληρό ήχο των ελληνικών groups, αυτόν που έχει στοιχειώσει χρόνια τώρα το Πεδίο του Άρεως στα Indie Free Festivals, και το παλιό καλό Αν Club.Και για να μην λέμε και ψέμματα, αυτός, ο δεύτερος, είναι εκείνος στον οποίο δείχνουμε την προτίμισή μας, μιας που αυτή η νέα στροφή στον ήχο προς πιο σκληρά μονοπάτια, πολλούς ίσως κουράσει, όπως κούρασε εμάς. Παρ'όλα αυτά, να είστε σίγουροι ότι ακόμα και αν σας απομακρύνουν κάποιες από τις πολύ σκληρές νέες συνθέσεις τους, θα παρασυθείτε εύκολα στο roadtrip των Deus Ex Machina, όταν "υποστείτε" ζωντανά το τέρας που είναι το "Signs".
