Έχουμε δώσει τη δέουσα προσοχή στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιμειξία, όχι μόνο ήχων, αλλά και κουλτούρας, που μας φέρνουν οι κυκλοφορίες της Saraswati, υπό τον τίτλο Έλληνες και Ινδοί. Έχουμε φτάσει στο τέταρτο μέρος της σειράς που εστιάζεται στην δημιουργική συνύπαρξη της ελληνικής και ινδικής μουσικής παράδοσης. Αυτή τη φορά το θέμα, ή καλύτερα η αφορμή είναι το μικρασιάτικο τραγούδι, με την προσθήκη ενός θρακιώτικου. Από την μια "όχθη" έχουμε τους Νίκο Σαραγούδα (ούτι), Σωκράτη Σινόπουλο (πολίτικη λύρα), Γιασεμη Σαραγούδα (τραγούδι) κι από την άλλη τους ινδούς μουσικούς Ρακές Χαουράσια (μπαμπου, φλάουτο), Ντεβασις Ντει (φωνητικά) και Σουμπανκάρ Μπανερζί (τάμπλα) να συμφιλιώνουν τα όργανά τους, να αυτοσχεδιάζουν χρησιμοποιώντας τη δική τους αίσθηση περί συγγένειας, να απογειώνουν και να ξαναζωντανεύουν το γνωστό υλικό. Πρόκειται για μια άκρως καταλυτική, κοφτερή, αλλά εγκεφαλική, όσο και ελεύθερα παρεμβατική άσκηση με τις ευλογίες -θέλουμε να πιστεύουμε- όλων των πραγματικών φίλων της μουσικής, πέρα απο καθαρολογικά συμπλέγματα. Τα πέντε μικρασιάτικα και το ένα θρακιώτικο, μετά από αυτό το άκουσμα, δεν είναι τα ίδια! Να επισημάνουμε, τέλος, ότι αυτή είναι η πιο βατή, 'έγχρωμη' κι αρμονική πλευρά της συνεργασίας, που απευθύνεται σε πολύ περισσότερο κόσμο, χωρίς τον κάπως πιο δύστροπο χαρακτήρα των προηγουμένων.
