Pop; No thanks, Rock; Σε καμία περίπτωση... και πάει λέγοντας. Το ζητούμενο όμως δεν είναι η κατάταξη σε κάποια σκηνή, αλλά η περιγραφή του ακούσματος των γύρω-γύρω. Σε μια προσπάθεια προσέγγισης μέσα από λέξεις κλειδιά, είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στο group, χωρίς να ακολουθείται από παραλληλισμό με τους Tuxeedomoon. Αυτό έξαλλου είναι απόλυτα δικαιολογημένο, αφού η απρόσμενη για τα ελληνικά δεδομένα συμμετοχή του Blaine L. Reininger, στιγμάτισε το ντεμπούτο album των γύρω-γύρω.Δυο χρόνια μετά, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Ακούσματα από Residents, Portishead, αλλά και συνολικά τη σκηνή του Bristol, παραγωγές της Ninja Tune και της Mowax, συνθέτουν μια αντιπροσωπευτική παλέτα των προσωπικών τους προτιμήσεων. Κάπου εκεί, με τα καλύτερα εχέγγυα ξεκινάει και η ενορχήστρωση της μουσικής. Η ατμόσφαιρα των γύρω-γύρω είναι σαφώς το δυνατότερο τους σημείο. Ολόκληρο το album είναι πλημμυρισμένο από ατμοσφαιρικές συνθέσεις, ομιχλώδεις, σκοτεινές σαν βαριές ανάσες, με γραμμές μπάσου που αγγίζουν καρδιακά beat, ξετινάζοντας περήφανα από πάνω τους το στίγμα της ψυχρής electronica. Είναι πραγματικά μεγάλη χαρά, να συναντά κανείς ένα ελληνικό σχήμα να έχει βρει τον εκφραστικό του δρόμο στα βήματα αυτής της αισθητικής. Σε μια τοποθέτηση ανάμεσα στους ΑΒΑΤΟΝ και τους Monitor, οι γύρω-γύρω δείχνουν να ξέρουν πάρα πολύ καλά τι ακριβώς θέλουν να μεταδώσουν στον ήχο τους.Στο άκουσμα των "Λάθος μάτια" και της διασκευαστικής προσέγγισης του Misterons ως "Πες μου τι αξίζει" όπου τα φωνητικά της Γεωργίας Βαγενά παραπέμπουν αστραπιαία στη μαγευτική ερμηνεία της Beth, τα σχόλια δεν μπορεί παρά να είναι κολακευτικά. Σε κάθε σημείο του ήχου είναι φανερό πως έχουν απόλυτο έλεγχο. Αν υπάρχει κάποιος προβληματισμός, αφορά την αχίλλειο πτέρνα κάθε νέου ελληνικού σχήματος: το στιχουργικό περιεχόμενο. Για να μπορέσει να σταθεί μια σύνθεση, χρειάζεται κάτι παραπάνω από το να είναι εύηχη. Οι γύρω-γύρω σε αυτό το σημείο ακροβατούν, με απέριττες στιχουργικές εμπνεύσεις που αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των έντονα συναισθηματικά φορτισμένων ηχοτοποίων που δημιουργούν. Δεν είναι λίγα τα κομμάτια έξαλλου, που καταφεύγουν στην πρόζα, σημείο αναφοράς για τη νοσταλγική electronica των ΣΝ.Σε αυτό το album την παρέα του Σταύρου Γασπαράτου, Ουρανίας Γουσέτη, Γιάννη Κατσαφάρου και Αλέξανδρου Τσιλφίδη συμπληρώνουν με τη συμμετοχή τους η Γεωργία Βαγενά [τραγούδι], ο Κώστας Κονδύλης [drums], η Μαριλύ Μήλια [τσέλο] και η Λένα Κετσοπούλου [φωνητικά].Μπορεί άφοβα να πει κανείς, ότι οι γύρω-γύρω είναι σε πολύ καλό δρόμο. Η μουσική τους από μόνη της μοιάζει να διψά για κάτι ποιο δυνατό, που θα καταφέρνει να μείνει χαραγμένο για πάντα σαν ακουστική εμπειρία.
