Αφορμή γι' αυτή την υπέροχη έκδοση στάθηκε το tribute στο Μάνο Λοϊζο πέρσι το Σεπτέμβριο στο Θέατρο Βράχων, μια ζωντανή εμφάνιση που παρακολούθησαν 8.000 θεατές. Από εκεί ξεκίνησε μια μακροσκελής διαδικασία ηχογραφήσεων, με την επιμέλεια του Μελωδία FM, που κράτησε σχεδόν 2.5 χρόνια και πλέο κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία ως διπλό, καλαίσθητο CD.Εικοσι ένα τραγούδια, άλλα γνωστά και χιλιοτραγουδισμένα, άλλα αφανείς εργάτες, αλλά και ήρωες ταυτόχρονα μιας νεοελληνικής καθημερινότητας κι ενός φευγάτου κι ελκυστικού ρομαντισμού, τυγχάνουν ξεχωριστών ηχητικών προσεγγίσεων από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου ελληνικού έντεχνου τραγουδιού. Ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, οι αδελφοί Κατσιμίχα, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Μανώλης Λιδάκης, η Μαλίνα Κανά, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, οι Ανοιχτή Θάλασσα και ο Κώστας Θωμαϊδης, προσαρμόζουν τις μελωδίες στο στυλ τους, με υπέρμετρο σεβασμό, αλλά και το δικό τους, αναγνωρίσιμο, προσωπικό άξονα αναφοράς.Αν και οι συγκρίσεις με τις πρώτες εκτελέσεις είναι αναπόφευκτες υπάρχουν πολλές στιγμές που οι συγκρίσεις αυτές συνθέτουν και τα πιο ενδιαφέροντα σημεία. Παράδειγμα, το "Δεν θα ξαναγαπήσω" από τον Σωκράτη Μάλαμα. Λείπει το βαρύ συναισθηματικό κλίμα και η από τα σωθικά ερμηνεία, αλλά αποκαλύπτεται ένα άλλο τραγούδι -έστω κι αν αποστειρώνεται εν μέρει ο αυτόνομος μέχρι τώρα ψυχισμός του, για να χωρέσει κάπου αλλού.Δεν έχει νόημα να καθίσουμε και να αναλύσουμε μία-μία τις διασκευές -άλλωστε μία από τις μεγάλες χαρές αυτού του tribute είναι αυτό ακριβώς: Το μπανιστήρι της προσωπικής οπτικής ενός αγαπημένου ερμηνευτή -κι έχουμε την εντύπωση ότι ο κάθε ένας επέλεξε κάτι που "καταλαβαίνει" και "νιώθει" πρωτίστως.Προσωπικές μας επιλογές είναι το "Κι αν τα μάτια σου" από τον Μανώλη Λιδάκη, το "Μη Με Ρωτάς" από τον Χρήστο Θηβαίο, το "Γερνάς και σκοτεινιάζει" από την φωνή των αδερφών Κατσιμίχα, η γυναίκεία, έγχρωμη διάσταση του "Έχω ένα καφενέ" από την Ελένη Τσαλιγοπούλου, χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν. Αξίζει ένα μπράβο στο Μελωδία και το σύνολο των συντελεστών για τη δουλειά που έχει γίνει -είναι από τις λίγες φορές (όπως θα έχετε διαπιστώσει) που δεν ταυτίζουμε ένα tribute με τη λέξη "αρπαχτή" και κυρίως μας γεμίζει μοναδικές ευωδίες, χωρίς να μας κάνει να νοσταλγούμε τα αυθεντικά, όσο μεγάλων εκτελέσεων και αν έτυχαν. Κι εκείνο που ενισχύει την άποψή μας είναι μερικές μη "προφανείς" επιλογές εκ του ρεπερτορίου του (δεν υπάρχει π.χ. το "Όλα σε θυμίζουν"). Να σημειώσουμε, κλείνοντας, ότι στα 2 cd περιλαμβάνονται και τρία κομμάτια σε ερμηνεία του ίδιου του Λοϊζου: Δύο από τα Γράμμα στην Αγαπημένη, σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ ("Μονάκριβή μου", "Λίγα Γαρούφαλα") και το "Σ' Ακολουθώ", που ανοίγει το album. Είκοσι χρόνια πέρασαν... Κι είναι σαν χθες...
