Διονύσης Τσακνής και Κώστας Τριπολίτης έχτισαν μια και μοναδική γέφυρα και προσπάθησαν να ταιριάξουν τον επίκαιρο και ποιητικό, ταυτόχρονα, λόγο με τις γνωστές παλιομοδίτικες ποπ/ροκ φόρμες τις οποίες ακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια ο πρώτος. Μαζί με αυτούς έχουμε και τις συμμετοχές του Δημήτρη Μητροπάνου, του Σταμάτη Κραουνάκη και της Ομάδας Σπείρα Σπέιρα, του Κώστα Μακεδόνα, του Γιώργου Μεράντζα κ.α., που ενισχύουν με την παρουσία τους τη συγκεκριμένη δουλειά.Στις Γέφυρες το αποτέλεσμα είναι καθ' όλα αξιοπρεπές. Τραγούδια όπως ο "Τύραννος" με τον Γ. Μεράντζα σε ηπειρώτικους δρόμους και λαϊκά όπως το "Αυτά που λες" ξεφεύγουν μάλιστα ευχάριστα από τις συνήθεις κλασικές ποπ/ροκ φόρμες του Διονύση Τσακνή (η άλλη πλευρά έγκειται σε αποτυχημένα πειράματα, π.χ. ένα ραπάρισμα), χωρίς όμως το σύνολο της αισθητικής τοποθέτησης να διαφέρει σημαντικά από τις προηγούμενες δουλειές του. Το δυνατό σημείο του album είναι ο στίχος. Εύστοχος, καυστικός, καθόλου δήθεν και καλοφτιαγμένος. Δυστυχώς δεν βρήκε όλες τις φορές το κατάλληλο μουσικό ταίρι κι ο συνδετικός κρίκος αυτός φαίνεται εν μέρει χαλαρός, παρά την αξιόλογη προσπάθεια του Διονύση Τσακνή. Ας μην παραπονούμαστε όμως, τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολύ χειρότερες δουλειές από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη.
