Δίσκος άνισος, φρέσκος (παρά τον ρετρό ήχο του) όμως, και σε στιγμές με ευχάριστες εκπλήξεις. Εν ολίγοις, ό,τι χαρακτηρίζει το "Κάτι Γλυκό". To album ανοίγει με μια πανέμορφη εκτέλεση του Λάκη παπαδόπουλου στο "Μιλώ με Σένα" του Λυκούργου Μαρκέα. Λυρισμός και ηλεκτρισμός μαζί που ενισχύουν το θέμα του ακκορντεόν των Άλκη Παπαδόπουλου - Δήμητρας Καραμπεροπούλου από τα Σύννεφα με Παντελόνια και τη φυσαρμόνικα του Πιπινέλη.Ακολουθεί η πιο δυνατή στιγμή του album, ένα ντουέτο με τον Φίλιππο Πλιάτσικα σε έξοχη ερμηνεία, το "Τσαλακωμένη Πεταλούδα". Απόσπασμα από τους στίχους της Σάννυ Μπαλτζή: "Στα λουλούδια σιωπή. Είν' ο φόβος βουβός, σ'αγκαλιάζω και με φέρνεις στο φως. Σε αγάπη μικρή, πεταλούδα μικρή, που αγγίζει το στόμα και κοιμάται γυμνή". Ρυθμός στον οποίο παρεμβάλλεται με περισσή ευγένεια το αναλογικό όργανο.Ένα ξέγνοιαστο reggae διάλειμμα στο ομώνυμο του δίσκου νας φέρνει σε άλλη μια ξεχωριστή uptempo στιγμή ("Ερημιά μου"): "Σ' ευχαριστώ ατυχία... αφού δεν κέρδισα λαχνό. [...] Αν δεν μείνεις μόνος, αν δεν σε στραπατσάρει η βροχή, πως θες να σε φλερτάρει η πουτάνα η ζωή". Ο Λάκης Παπαδόπουλος στα καλύτερά του.Το συνθηματικό - χιουμοριστικό "Ola ta ksekolia" κουβαλά ατόφιες rock'n'roll διαθέσεις, το "Κρεβάτι ασέληνο" στηρίζεται στο όργανο και τα πλήκτρα που διευρύνουν ατμοσφαιρικά τις ρυθμικές του βάσεις. Ο Τζανής Παπαδόπουλος έγραψε ιδιαίτερους στίχους, αλλά το κομμάτι, μολονότι υπόσχεται πολλά στην αρχή, δεν απογειώνεται. Η κοιλιά του album συνεχίζεται με τη διασκευή του "Είσαι η συνήθειά μου" σε μουσική Ζακ Ιακωβίδη και στίχους Γιαλαμα, Πρετεντέρη, Θίσβιου, από το οποίο ξεχωρίζει όμως η διακριτική φυσαρμόνικα. Χαμηλοί οι τόνοι του "Φύγε από μένα" που ακολουθεί, με το όργανο του Άλκη Παπαδόπουλου κυρίαρχο και τη φωνητική συμμετοχή των Όναρ που αδικεί (συνολικά ως ερμηνεία) τους κατά βάθος σπαραξικάρδιους στίχους.Στα "Υπουργάκια" ο ska ρυθμός και η παιχνιδιάρικη κιθάρα ανεβάζουν τη διάθεση, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο και η πρώτη καλή στιγμή, μετά από αρκετή ώρα, έρχεται με μια φευγάτη country διασκευή του "Αυτός ο άλλος" των Γούναρη, Κοφινιώτη, με τη μπάντα να τζαμάρει ασύστολα. Ηχογραφημένο ζωντανά στο Odeon κρατά κλεισμένο καλά όλο το κέφι των μουσικών. Στο "Πάμε Νταβέλη" αναβιώνει η επιτυχημένη συνεργασία με τη στιχουργό Μαριανίνα Κριεζή, αλλά η σύνθεση δεν στέκεται στο ύψος των ευαίσθητων στίχων και τα electronica στοιχεία επιπλέουν μόνα τους. Πριν από μια electro-pop άποψη του Γιάννη Τσιλιμίνγκρα στο "Πεταλούδα Γυμνή" έχουμε ένα ακόμα uptempo reggae κομμάτι και το album κλείνει με το "Ρουρ Γκέμπιτ" από προσαρμοσμένο ποίημα του Λεν Γκινσμπεργκ, ένα ουδέτερο κομμάτι και ξένο ηχητικά προς το υπόλοιπο σύνολο στο οποίο κυριαρχεί το πιάνο και το σαξόφωνο.Είναι ελάχιστες οι φορές που κάναμε αναλυτική περιγραφή του συνόλου των κομματιών ενός album, ήταν όμως αναγκαίο για τη συνολική εικόνα ενός ευάκουστου, άκρως δροσερού, αλλά άνισου δίσκου. Μπολιασμένο με ταξίδια στις φωτεινές μας σκέψεις, απλοϊκό εκ πρώτης όψεως, αλλά άκρως εύστοχο humour και έτοιμο για αυτοκριτική, το "Κάτι Γλυκό" αποτελεί μια καλοκαιρινή πρόταση για όσους αρέσκονται στο reggae / ska / rock'n'roll με το ιδιαίτερο ύφος του Λάκη Παπαδόπουλου.
