Στα φόρτε του ποσοτικά ο αισθησιασμός του "Κόκκινο", αρνείται τον απογαλακτισμό από τις ερωτικές μανιέρες στο στίχο και την ερμηνεία (κυρίως). Αλλά και μουσικά, δυόμισι χρόνια μετά τον "Ύποπτο Κόσμο", οι δεκατρείς ηλεκτρικές συνθέσεις της ίδιας και των Γιώργου Μίχα, Τόλη Δεληγιάννη, Κλέωνα Αντωνίου (Mode Plagal) μοιάζουν άκαμπτες και όχι πλούσιες, ούτε σε ουσιαστικές ιδέες, ούτε σε στυλιστικές προεκτάσεις. Κακή στιγμή η διασκευή του "Un Homme Et Une Femme" του Francis Lai από την ταινία "Ένας άνδρας και μία γυναίκα". Από την άλλη, κομμάτια όπως το ομώνυμο του δίσκου, το "Που να 'σαι τώρα", το χορευτικό "Let The Music" και το "Goena Goena" του Κλέωνα Αντωνίου, σαφώς ξεχωρίζουν από ένα ατελές και νωθρό, στο σύνολό του, album.Ο Γιάννης Νάστας, αναλαμβάνοντας την ενορχήστρωση, δίνει στο album το περιθώριο της δικής του ιδιαιτερότητας και μια αίσθηση ιδιοσυγκρασιακής ποπ χαλάρωσης και ευφορίας σε στιγμές, που έγινε αγαπητή από τους Xaxakes. Προτιμάμε όμως τις δικές του δουλειές.Εν τέλει, η ατμόσφαιρα έρωτα, μοναξιάς και επιδερμικού αισθησιασμού -που ενισχύει με τους standard φωνητικούς ακροβατισμούς της η Θεοδοσία Τσάτσου- δημιουργεί ένα ευχάριστο κλίμα, με μια φυσική ροή, η οποία όμως καταντά να κλειδαμπαρώνεται στα ίδια.
