Ιδού λοιπόν ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του 29χρονου Γιώργη Χριστοδούλου και πριν μπούμε στο "ψητό", ας δούμε το παρελθόν ενός τραγουδοποιού ο οποίος δεν εμφανίστηκε χθες στη μουσική σκηνή της χώρας μας. Το 1992, λοιπόν, ξεκινά την καριέρα του, συνεργαζόμενος συναυλιακά με την Αρλέτα και το 1996-97 συνεχίζει με το συνθέτη Νότη Μαυρουδή, τραγουδώντας σε συναυλίες με γενικό τίτλο "Λόγος Ερωτικός". Το Μάρτιο του 1998 κυκλοφορεί το ντεμπούτο του σε στίχους δικούς του, μουσική του Σταύρου Παπασταύρου και γενικό τίτλο "Γιαπωνέζικοι Κήποι". Στο δίσκο αυτό συμμετείχε και η Νένα Βενετσάνου. Τα τραγούδια αυτά μάλιστα κυκλοφόρησαν σε Αγγλία, Γαλλία και Ιαπωνία και παρουσιάστηκαν ζωντανά στο φεστιβάλ Euroconnections στην Πράγα που διοργάνωσε το μουσικό κανάλι MCM. Το καλοκαίρι του 1999 κυκλοφορεί το EP "Κλωστές και νήματα" και πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε τη δεύτερη ολοκληρωμένη του δουλειά, την οποία και παρουσιάζουμε.Το νέο του album ξεκινά με ένα πανέμορφο, ανοιξιάτικο κιθαριστικό ποπ κομματάκι που έγραψε ο ίδιος, το "Ασ'το στη μέση" και οι κιθάρες ανεβαίνουν στο επόμενο, επίσης highlight του δίσκου, στιχουργικά και συνθετικά, με τίτλο "Πέφτεις". Η συνέχεια γλυκιά και μελαγχολική ταυτόχρονα με το ενδιαφέρον χαμηλόφωνο "Χωριστά και μαζί" και το μέτριο "Ένα μάθημα απλό" το οποίο σώζει το σύντομο κιθαριστικό ριφάκι στη μέση. Ακολουθεί μια αδιάφορη διασκευή του "Lemon Tree", εδώ ως ..."κίτρινο πουκάμισο" (sic!) και αρχίζουν να χαλούν κάπως οι πρώτες εντυπώσεις.Γρήγορα όμως αποδίδει εκεί που μπορεί καλύτερα: Στις απλές, βρετανικές uptempo ποπ κιθαριστικές (ακουστικές κυρίως) μελωδίες, μια από τις οποίες είναι και το "Ο δικός μας ο κόσμος". Ακολουθεί μια αξιόλογη διασκευή του "Καληνύχτα κοιμήσου" του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου, κι ένα μέτριο κιθαριστικό ποπ κομματάκι, πριν φτάσουμε στο πιο φρέσκο κομμάτι του δίσκου, το downtempo "Για σένα" με τη συμμετοχή των Γύρω Γύρω που δίνουν από το δικό τους μελαγχολικό, ηλεκτρονικό χρώμα... Οι Γύρω Γύρω συμμετέχουν και στο επόμενο κομμάτι, μια διασκευή από τη συνεργασία του Tim Booth και του Angelo Badalamenti, μόνο που της λείπει η γλυκιά, παραπονιάρικη υφή της φωνής του πρώτου... Το album τελειώνει σχεδόν ψιθυριστά, με το ομώνυμο του δίσκου και ένα secret track, το "Ασ'το στη μέση" με ξένο στίχο (και δεν μας ξενίζει, καθώς ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος του track). Και να μια διαφορά: Στα αγγλικά, ακόμα και η χροιά της φωνής του είναι διαφορετική και οι βρετανικές επιρροές του είναι ολοφάνερες (σε κάποια γυρίσματα φέρνει προς Morrissey)...Ο Γιώργης Χριστοδούλου έχει αρκετά στοιχεία από την βρετανική ποπ των 80s και των 90s, τα οποία προσαρμόζει στην αναλόγων δυνατοτήτων και υφής, βελούδινη φωνή του. Του αρέσουν οι James. Του αρέσει μια λίγο πιο στρογγυλοποιημένη και mainstream ποπ από αυτή που συνηθίσαμε και αγαπήσαμε από τον πρώτο δίσκο των Ονειροπαγίδα (και χωρίς τα μαγικά του Coti K.).Του αρέσουν οι στίχοι που εκπέμπουν αθωότητα (γραμμένοι όλοι σε δεύτερο πρόσωπο), στίχοι ερωτικοί, τρυφεροί, φωτεινοί, μακριά από τη μιζέρια, επιτηδευμένα αφελείς ορισμένες φορές. Ακόμα και η απογοήτευση γίνεται απαρχή μιας χαράς κι αυτό μας αρέσει. Πολλές φορές όμως κι αυτοί χάνονται σε απλοϊκότητες και δεν αποφεύγουν τα κλισέ.Είναι φανερό ότι το μέλλον του μπορεί να διαγραφεί λαμπρό: Αρκεί ο ίδιος να εξωθήσει στα όρια τις δυνατότητές του, πειραματιζόμενος, εξελισσόμενος. Περιμένουμε μία ακόμη καλύτερη παραγωγή στο επόμενο, πιο προσεγμένους στίχους και λιγότερο κραυγαλέες επιλογές στις διασκευές. Το ταλέντο το διαθέτει, όπως και την τέχνη της απλής κιθαριστικής μελωδίας.Μια από τις πιο αξιόλογες δουλειές της εγχώριας pop που ακούγεται ευχάριστα, παρά τις ανισότητες και τις μικρο-αδυναμίες της στα σημεία που εντοπίσαμε...
