Πάει στ’ αλήθεια πολύς καιρός. Είχα σχεδόν σταματήσει σχεδόν να αναρωτιέμαι, όταν βρέθηκα μπροστά σε ένα ολοκαίνουργιο εξώφυλλο που το έγραφε ξεκάθαρα: Μάσκες, ξυπνώντας άπειρες αναμνήσεις, από νύχτες τρελές –που αργεί να ξημερώσει, συντροφιά με πανέμορφες μελωδίες τους. Μια γρήγορη ματιά όμως στο οπισθόφυλλο, γεμίζει ερωτηματικά. Τα τραγούδια που περιέχονται, στην πλειονότητα τους είναι γνώριμα και αυτό είναι άξιο απορίας.Κομμάτια τόσο από το album “Κάθε δεύτερο λεπτό”, όσο και από το single “Σχέδιο με βροχή”, δίνουν ξανά το παρόν, καθώς επίσης και από άλλες παλιότερες -ή όχι και τόσο παλιές- κυκλοφορίες. Σημειώστε λοιπόν: “Σαν όνειρο”, με τη συμμετοχή του Φίλιππου Πλιάτσικα, το πολύ καλό “Άγααν – Γρααν”, με τη φωνή της Θεοδοσίας Τσάτσου, “Κάτι πιο μικρό και από το τίποτα”, “Σχέδιο με βροχή”, “Βουτιά στο κενό” (σας θυμίζει κάτι από τα παλιά;) και “Πες μου αν θέλεις κάτι” το οποίο συμπεριλαμβανόταν στο cd – αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο. Αισίως λοιπόν συμπληρώθηκαν τα μισά κομμάτια του cd με διασκευασμένες επανεκδόσεις, αποτελώντας και τα δυνατότερα σημεία του album. Τα υπόλοιπα αν και αξιόλογα, δεν έχουν να προσθέσουν κάτι ξεχωριστό. Τα “Αναστροφή στην οδό Τσιμισκή”, “Στο χωριό” και “Γλιστράω παντού” κινούνται στις απέριττες στιχουργικές προσεγγίσεις του Νίκου Ιωακειμίδη συντροφεύοντας τις ανάλαφρες μελωδίες του Άκη Κατσουπάκη που χαρακτηρίζουν τον ήχο τους, ενώ τα κατά βάση ορχηστρικά “Το τελευταίο τραγούδι”, “Έλα μαέστρο” και το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου “Γέφυρες στις ταράτσες”, συμπληρώνουν το άκουσμα. Είναι πραγματικά δύσκολο να προσεγγίσει κανείς αυτή την κυκλοφορία. Παιχνίδια πάνω σε υπάρχον υλικό; Ένα group με δυναμικό σαν αυτό που έχουν οι Μάσκες, θα έπρεπε να στόχευε σε κάτι πολύ υψηλότερο από studiaka αναμασήματα αγαπημένων κομματιών, ειδικά όταν -όπως αναφέρθηκε, δεν έχουν κάτι τόσο πρωτότυπο να προσθέσουν και κινούνται σε απλά εύηχα αποτελέσματα. Το γεγονός αυτό είναι παράδοξο να συμβαίνει, μετά από απουσία αρκετών χρόνων –στην παρουσίαση ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς. Ίσως η ένταξη του group σε νέα πολυεθνική δισκογραφική να οδήγησε σε περισσότερες υποχρεώσεις. Εν κατακλείδι, σκόπιμο είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι με κάποιους καλλιτέχνες που έχουν μια σεβαστή δισκογραφική παρουσία πίσω τους, είναι αναπόφευκτο η κριτική να γίνεται ιδιαίτερα αυστηρά. Ολόκληρο το album ακούγεται ευχάριστα, αλλά από τις Μάσκες περιμένουμε περισσότερα, πολλά περισσότερα.
