Αυτή είναι η τρίτη δισκογραφική δουλειά για τους γνωστούς "παπαροκάδες" και πλέον, όσο και να σεβόμαστε και να επικροτούμε τις καλές προθέσεις τους και την προσπάθεια προσέγγισης ενός πολυσυλλεκτικού κοινού και δη του νεαρού, δεν μπορούμε να μην πούμε τη γνώμη μας: Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κακοφτιαγμένο σύνολο από διαφορετικά είδη. Παρά τη χρησιμοποίηση επαγγελματιών και την τεχνική βελτίωση, αυτό που λείπει σαφώς είναι το μουσικό όραμα. Θρησκευτικό όραμα υπάρχει, θέληση υπάρχει, άνθρωποι που πιστεύουν σ'αυτό που κάνουν, λείπει όμως το ταλέντο και τα ακούσματα. Ουσιαστικά οι "Ελεύθεροι" ανοίγουν πανιά για ανοιχτές θάλασσες και διαφορετικά είδη, κι ό,τι κάτσει. Όμως αυτή είναι αντιμετώπιση των σκυλάδων: Λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο, κι όποιο πιάσει "ο κόσμος". Rock, ethnic, μπαλλάντες, έντεχνο, reggae, ζεϊμπέκικα αναμειγνύονται σε ένα album που καταλήγει αχταρμάς. Συν τοις άλλοις, το album δεν έχει να επιδείξει ούτε μια σύνθεση της προκοπής. Παντού υπάρχει η αίσθηση του ημιτελούς... Με σιγουριά θα λέγαμε σε αυτό το κακό σύνολο, αυτό που ενοχλεί λιγότερο εδώ είναι οι στίχοι. Κυριολεκτικά πρέπει να το ακούσετε για να καταλάβετε τι εννοούμε... Ανάλογα συγκροτήματα που υμνούν το Θεό (το δικό μας ή άλλων...) υπάρχουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και είναι κάτι όμορφο και σεβαστό. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μας αξίζει, σαν χώρα και πολιτισμός που έχει να επιδείξει πολύ αξιόλογο έργο, το σύνολο που ακούμε στο album με τον "ευφάνταστο" τίτλο "Κοντά σας"...
