Ζήσαμε να το ακούσουμε και αυτό. Ελληνικό post-rock σχήμα. Και αν από αυτές τις δύο πολύ μικρές φρασούλες συμπεράνατε ότι τούτη η δισκοκριτική θα είναι αρνητική τότε πλανάστε. Μετά από έναν καταιγισμό αριστουργημάτων τόσο από την δημιουργικότατη παρέα της Constellation Records (Godspeed, Do make say think, a silver mt. Zion, Sackville) , όσο και από την βρεττανική της αντίζηλο Chemikal Underground (Μοgwai, Arab Strap) και με διάφορα διαλλείματα από Labradford, Magnog, Sigur Ros, Boards of Canada, Ganger, Tortoise και μερικούς ακόμα , έρχεται να προστεθεί σε αυτήν τη υπέροχη παρέα ένα ελληνικό σχήμα που αρχής γενομένης του ονόματος του, ταιρίαζει στη φιλοσοφία του «κινήματος» σαν γάντι. Υπάρχει βέβαια εδώ μία πιθανότητα (θεμιτή ίσως), οι 2 by bukowski να μην θέλουν να τους κολλήσουν την ταμπέλα του post-rock σχήματος, αλλά από τη στιγμή που το μισό (αν όχι ολόκληρο) κοινό τους, τους αποκαλεί Έλληνες Godspeed You Black Emperor! , νομίζω κάθε συνέχεια είναι περιττή. Και στο κάτω κάτω είναι το λιγότερο. Αν πραγματικά υφίσταται μία σύγκριση, η οποία είναι αναπόφευκτη και αναγκαία, τότε τα σύνορα των 2bb βρίσκονται κάπου ανάμεσα στις προαναφερθείσες μπάντες.Όπως κάθε αξιοπρεπές και ταπεινό post-rock album, έτσι και το ντεμπούτο των 2bb αποτελεί ένα ολοκληρωμένο ταξίδι ανάμεσα σε ηλεκτρονικούς σταθμούς χωρίς κάποιο σαφή προορισμό αλλά με πολλά ευχάριστα στην πορεία. Το concept ύφος άλλωστε όλων αυτών των δημιουργιών, μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο νόημα για τους δημιουργούς του, αλλά δίνει τη δυνατότητα στον ακροατή να ερεθίζει τη δική του προσωπική φαντασία για το κυνήγι της ολοκλήρωσης. Είναι δηλαδή πασιφανέστατη η διαφορά από έναν αμιγώς rock’n’roll δίσκο, που ενώ ως είδος το θεωρώ την απόλυτη μουσική έκφραση, δεν παύει να θεωρείται εύπεπτο και αφελές. Στο αντίθετο βάθρο, το post-rock και φυσικά η μουσική των 2bb είναι ακριβώς το αντίθετο. Προκαλεί και ικετεύει τον ακροατή να της δώσει μία,δύο ή πενήντα ευκαιρίες για να ξεδιπλώσει τις αρετές της. Ο βαθμός της επιτυχίας οφείλεται αποκλειστικά στην ευφυία και στην δεξιοτεχνία της εκάστοτε μπάντας. Και αν οι Godspeed ή oι Sigur Ros έχουν ήδη αφήσει το δικό τους στίγμα στη μουσική βιομηχανία το οφείλουν στις προσωπικότητες τους που κατόρθωσαν να τιθασεύσουν ένα ,κατά βάση, rock’n’roll κοινό σε ήχους πιο σκοτεινούς και δυσπρόσιτους. Αν οι 2bb καταφέρουν κάτι αντίστοιχο, που το εύχομαι, τότε θα μιλάμε πολύ καιρό γι’αυτούς.Περνώντας στη μουσική, θα ήθελα να προλάβω πολλούς από εσάς όσον αφορά την οργανική πληρότητα του δίσκου. Το “What a long, strange journey this has been” είναι ένας καθαρά ηλεκτρονικός δίσκος. Οι ηλεκτρικές κιθάρες δεν πρωταγονιστούν σε αντίθεση με τα synthies και τα drums αρκετές φορές δεν είναι drums αλλά τεχνικά παράγωγα ενός drum machine. Αυτό είναι και το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω. Αν και γενικά η έρευνα για αρνητικά στοιχεία σε ένα τέτοιο δίσκο είναι ένα παιχνίδι άσχημο, η μη χρησιμοποιήση αυθεντικών drums χτύπησε άσχημα στο αυτί. Βέβαια η ατμόσφαιρα που παράγεται είναι ικανή να εκμηδενίσει τέτοια προβλήματα. Οι συνθέσεις τώρα, είναι συμπαθητικές και ενδιαφέρουσες. Η απλούστευση της μελωδίας δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο σκοπό και ίσως αποβεί άκαρπη, αλλά όσο και αν ένας δίσκος είναι αμιγώς βασισμένος σε ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια, η αναζήτηση κάποιου μελωδικού ερεθίσματος μόνο σε καλό μπορεί να οδηγήσει. Είναι λίγο γελοίο βέβαια όλο αυτό αν σκεφτείτε ότι οι μεγάλες post-rock μπάντες ξεκινούν από μία νότα και παράγουν ολόκληρο έπος. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και εδώ. Δεν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει ένα κομμάτι από τα 6 συνολικά και να πει αυτό είναι το καλύτερο. Η ενότητα και η αλληλοεξάρτηση είναι συγκεκριμένη και αναπόσπαστη σαν κρίκος μιας αλυσίδας. Βγάζεις έναν, καταρρέει το σύνολο. Αν αυτό είναι κριτήριο μίας επιτυχημένης post-rock δημιουργίας, τότε οι 2bb τα κατάφεραν.Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω στα σχέδια της εταιρίας των 2bb όσον αφορά το promotion στην ελληνική αγορά, αν και κάτι μου λέει πως η διαφήμιση και η διανομή του δίσκου θα μείνει σε αυστηρά μικρό και συγκεκριμένο κοινό. Γι’αυτό που είμαι σίγουρος , όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί και στο μικρό σχετικά παρελθόν της μπάντας, είναι ότι ο δίσκος θα φτάσει και στην Αγγλία και στην Αμερική και στον Καναδά. Το προηγούμενο EP των 2bb μάλιστα είχε κυκλοφορήσει στην βρεττανική Liquefaction. Ήδη υπάρχουν άνθρωποι στο εξωτερικό που έχουν εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για την μουσική τους και είναι έτοιμοι να τους υποστηρίξουν. Αυτό που με θλίβει είναι ότι ο δίσκος θα πάει καλύτερα έξω παρά εδώ.
