Αφού πήραμε κάποιες μικρές γεύσεις με τις κυκλοφορίες των δύο singles, “Make My Day” και “Inside Blue”, πήρε επιτέλους τη θέση της στα ράφια των δισκοπωλείων και η ολοκληρωμένη κυκλοφορία των Universal Trilogy με τίτλο “Plus (+)”. Πραγματικά από τις ελάχιστες φορές που μια δουλειά της ελληνικής σκηνής υποστηρίζεται εις διπλούν από singles - προπομπούς του album. Μάλιστα το πιο πρόσφατο “Inside Blue” έτυχε και θερμής αποδοχής από αρκετούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς, και σίγουρα όχι άδικα, μια και πρόκειται ίσως για την πιο φρέσκια και ατμοσφαιρική στιγμή του συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη. Κατά πόσο όμως καταφέρνει το σύνολο να σταθεί στο ύψος των singles που προηγήθηκαν αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων; Από τις πρώτες -και όχι λίγες- ακροάσεις του “Plus (+)” έγιναν φανερές οι προθέσεις των Universal Trilogy. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία απευθύνεται -και μάλιστα με το θράσος που απαιτείται- στους μουσικόφιλους μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα. Κατ’ αρχήν ο αγγλικός στίχος που επιτέλους δεν κουράζει, αλλά λειτουργεί τις περισσότερες φορές σαν κολλητικό συνθηματικό μύνημα (πόσες φορές έχω σιγοτραγουδήσει το ρεφραινάκι του “Make My Day”…). Επίσης, η κορυφαία παραγωγή. Όσοι ασχολούνται με ραδιόφωνα, dj-ing και άλλα παρεμφερή επιτέλους δε χρειάζεται να σηκώσουν στο τέρμα τη φέτα της κονσόλας “επειδή είναι ελληνικό και ακούγεται κάπως χαμηλά”. Τρίτον και επίσης αρκετά βασικό, το πραγματικά πρωτότυπο artwork που “ντύνει” τις 11 νέες συνθέσεις των Trilogy. Φτάσαμε λοιπόν και στο ζουμί της κάθε δισκοπαρουσίασης που δεν είναι άλλο από τις συνθέσεις. Ένα από τα πιο πολυμορφικά albums που έπεσαν στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό (Multimorphic δε λεγόταν μια από τις προηγούμενες δουλειές τους;). Μέσα στα περίπου 52 λεπτά διάρκειας προλαβαίνουμε να ακούσουμε από heavy riff εναλλακτικά rock κομμάτια (Spider, Biggest Sky Grey), μέχρι ατμοσφαιρικά trip hop περάσματα (I ‘m Not Me, Last Breath) και αμιγώς ηλεκτρονικoύς στυλ Underworld ήχους (No Information – κομμάτι που προσφέρθηκε αρχικά για ακρόαση μέσα από τις σελίδες του Avopolis). Κατά τα άλλα έχουμε το “Butterfly” να ξεχωρίζει ως πιθανό μελλοντικό single, καθώς και την απολαυστική διασκευή στο “Living In The Past” των Jethro Tull (ποιοι είναι αυτοί μπαμπά;). Σε γενικές γραμμές έχει επιτευχθεί ένα πολύ αρμονικό δέσιμο φυσικών οργάνων με ηλεκτρονικές λούπες, με μοναδική αδυναμία ίσως την ασθενή παρουσία μπάσων ήχων σε σχέση με τους πιο πρίμους, σε κάποια από τα πιο alternative rock κομμάτια του album (Biggest Sky Grey, Butterfly). Ίσως δηλαδή με την πιο ενεργό συμμετοχή ενός μπασίστα να μιλούσαμε για πιο “απόλυτο” άκουσμα. Κατά τα άλλα όμως, είναι πλέον μέσα Απρίλη, οπότε υποθέτω πως δε θα είναι εντελώς βιαστική η πρόβλεψη μου ότι οι Universal Trilogy με το “Plus (+)” τους έχουν ήδη εξασφαλίσει τη θέση τους στις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς που κυλάει.
