Τελικά η Warehouse αρχίζει να εξελίσσεται στο νοικοκύρη της ελληνικής ροκ σκηνής, μιας και η παρούσα είναι η δεύτερη στη σειρά παραγωγή της, μετά τους Love In Sadness, που είναι πολύ προσεγμένη. Αποπνέει φρεσκάδα και ανανεωτικό αέρα που χρειάζεται -επιτακτικά- η ελληνική σκηνή. Η οποία -ας το πούμε- μέσα στο 2000 μας έχει δώσει ελάχιστες δουλειές με ενδιαφέρον.Τα Ραδιοκύματα είναι ο προπομπός της ολοκληρωμένης δουλειάς των Βάλια Κάλντα που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα -καλώς εχόντων των πραγμάτων- και από την αρχή καταλαβαίνεις ότι πολλά έχουν αλλάξει. Ακόμα κι όταν η κλασικοροκάδικη αισθητική τους κουβαλιέται στον προπομπό αυτό, γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται παρά για μια γεφύρωση του παλιού με το νέο. Ξεχάστε τους παλιούς, ίσως αδιάφορους για πολλούς, Βάλια Κάλντα. Τα παιδιά αυτή τη φορά έχουν ιδέες και άποψη έκφρασής τους, έχουν συνθέσεις, έχουν στίχους αν όχι αρκετά αξιόλογους, τουλάχιστον αξιοπρεπείς (και σίγουρα όχι από το γνωστό "βιβλιαράκι" των ελληνοροκάδικων κλισέ). Και κυρίως -στα τρία κομμάτια του single- παρουσιάζουν ιδέες και στην ενορχήστρωση και την παραγωγή. Λες και πρέπει να ανακαλύψει κανείς τον τροχό για να κυκλοφορήσει κανείς μια τόσο προσεγμένη και αξιοπρεπή δουλειά σαν αυτή των Βάλια Κάλντα και να ξεφύγει επιτέλους από την τσαπατσουλιά που μας διακρίνει. Aναμένουμε με ενδιαφέρον την ολοκληρωμένη δουλειά του group, μιας και τα τρία δείγματα μας το επιβάλλουν κυριολεκτικά τόσο με τη διάθεση ανανέωσης που παρουσιάζουν, όσο και με τη διάθεση να μην εγκλειστούν στην παγίδα ενός στυλ. Χρησιμοποιούν άλλωστε, εκτός από τα ελληνοροκάδικα πάθη τους, ηλεκτρονικά στοιχεία, χτίζουν αβίαστα την ατμόσφαιρα και παρουσιάζουν τρεις διαφορετικές μεταξύ τους προτάσεις. Ας πάρουν το μήνυμα και οι υπόλοιποι.
