Με το ποδοσφαιρικό νούμερο 11 παίζει ο Λάκης Παπαδόπουλος, αλλά δεν είναι το 11ο, μα το 9ο album του, όπως μας σπεύδει να μας πληροφορήσει. Εκείνο βέβαια που έχει σημασία είναι η ύπαρξη του ιδιου του αξιοπρόσεκτου υλικου, η οποία δυστυχώς απουσιάζει.Η προσπάθεια είναι συγκινητική -ομολογουμένως-, οι συμμετοχές του Δημήτρη Πουλικάκου, του Πάνου Κατσιμίχα, του Μάνου Ξυδούς και του Φίλιππου Πλιάτσικα από τους Πυξ Λαξ, αλλά και του Δημήτρη Καλατζή από τους Τσοπάνα Rave, δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα (αν και ουδείς από τους παραπάνω διανοείται να ξεφύγει από το προσωπικό του πεδίο), ο ήχος είναι αρκούντως ηλεκτρικός αλλά διόλου φρέσκος, η ερμηνεία ως συνήθως από ψυχής αλλά χωρίς χρώμα και άτεχνη, οι στίχοι σπάνια σε αγγίζουν και οι συνθέσεις λίγο πιο "φωτεινές" αλλά εξίσου σπάνια ενδιαφέρουσες. Τα κλισέ να δουλεύουν στο φουλ και το άκουσμα να είναι απλά αδιάφορο (κάποιες φορές, δε, και ενοχλητικό).
