Eχει μια ζεστασιά ο ήχος του Άγγελου Μουρβάτη και μια ελαφρότητα παράλληλα - με τα θετικά και τα αρνητικά της. Να 'ναι ο ήχος που συγγενεύει με αγαπημένες απλοϊκές βρετανίζουσες pop μελωδίες; Να 'ναι ο ρομαντισμός, το διάχυτο συναίσθημα, οι 80s pop και new wave αναμνήσεις που κουβαλάμε ακόμα σ'αυτή τη χώρα; Να 'ναι το ακατέργαστο και το ανεπιτήδευτο των κομματιών που υπερασπίζεται ο Άγγελος Μουρβάτης και η παρέα του (Μπάμπης Βαλσαμίδης στα τύμπανα, Βίλλης Καμπάνταης στο μπάσο, Γιάννης Πανταζόγλου στα πλήκτρα και Γιώργος Μασκαλίδης στην κιθάρα); Ότι και να προτάξει κανείς ως δικαιολογία, η δεύτερη δημιουργία του Άγγελου Μουρβάτη, και το συναίσθημα με το οποίο την έπλασε και το οποίο εκπέμπει, δεν μπορεί να απορριφθεί τόσο εύκολα. Ο Άγγελος Μουρβάτης θα έλεγε κανείς ότι δημιουργεί για την πάρτη του. Ασχολούμενος επαγγελματικά με την μουσική σαν καθηγητής κιθάρας σε ωδείο στην Ξάνθη, κυκλοφόρησε το πρώτο του CD με τίτλο "Ψυχή" το 1997 μέσω του Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης, και έπειτα δημιούργησε το συγκρότημα Ψυχή για να ντύσει -λιτά και ταπεινά- τις μελωδίες που ισορροπούν πλήκτα και κιθάρες σε μια ελεγχόμενη ρυθμική βάση με ελάχιστους εκτροχιασμούς και λιτό ηχητικό χαρακτήρα. Η ερμηνεία (η προσαρμογή και η εκφορά) ίσως δεν είναι από τα θετικά, αλλά από ποιον άραγε θα μπορούσε να βγει η "ψυχή", αν όχι από τον ίδιο το δημιουργό; Η μουσική του Άγγελου Μουρβάτη σαφώς και δεν επιχειρεί να εκπλήξει, είναι όμως αληθινή και πηγαία. Αν αρκούσαν οι καλές προθέσεις ίσως να έπαιρνε άριστα. Επειδή όμως πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στο να ακούμε μια κυκλοφορία και μια εβδομάδα μετά το πρώτο άκουσμα, κι επειδή δυο-τρεις αξιόλογες στιγμές δε συνιστούν ένα καλό άλμπουμ (όσο βολεμένος μουσικά κι αν είσαι), δεν θα το πάρει. Άλλωστε το ζητούμενο για τον ίδιο το δημιουργό -και είναι από τις λίγες φορές που μπορεί κανείς να το υποστηρίξει- είναι η δική του "σωτηρία".
