Ξεκινάω κάπως απότομα: Το "Fairy Tales" είναι ένα από τα album της χρονιάς κι ας μην πρόλαβε να μπει στο αντίστοιχο top των ελληνικών κυκλοφοριών. Μπήκε όμως σχεδόν απευθείας στην καρδιά μας. Βαθιά μελωδικές, απίστευτα ατμοσφαιρικές και ταξιδιάρικες, οι instrumental συνθέσεις του Χρήστου Γαλανόπουλου χαϊδεύουν με τρυφερότητα παραδοσιακά ακούσματα, χατζιδακικές αναμνήσεις, κινηματογραφικές επιρροές και πρώιμες ambient απόπειρες για να μας δώσουν ένα κολλητικό album που στέκεται επάξια δίπλα στις διεθνείς κυκλοφορίες. Εthno-ambient συνηχήσεις, ψυχεδελεια, ελάχιστες και όχι ενοχλητικές φωνητικές ανταύγειες, σύγχρονη electronica, άλλοτε καθαρή jazz, άλλοτε ούτι με φλάουτο, άλλοτε μαντολίνο, τρομπόνι και φλογέρα... Τίποτα δε μένει σταθερό, τίποτα δεδομένο, όλα κατακτώνται λεπτό με λεπτό μέσα στο Fairy Tales. Και δίπλα σε περιγραφές και πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο επιρροών αυτό που προσλαμβάνουμε είναι η ατμόσφαιρα, οι ήχοι που μετουσιώνονται σε εικόνες που εισχωρούν στα όνειρά μας και απελευθερώνουν ευφορικά ή μελαγχολικά συναισθήματα. Ενας ηλεκτρονικός δίσκος - ελπίδα, αρκεί να μην κάνουμε πάλι 9 χρόνια για να ξανακούσουμε δουλειά του.
