Θυμάμαι πολύ καλά την αντίδρασή μου όταν είδα και άκουσα για πρώτη φορά το video clip των Μίκρο για το κομμάτι τους Λάθος Κωδικός. Επιτέλους, αναφώνησα! Επιτέλους ένα ελληνικό group με νέες ιδέες, νέο ήχο για τα ελληνικά δεδομένα και προπαντός με μία χαρούμενη διάθεση, χαβαλετζίδικη ρε αδερφέ, δεν είναι κακό, μακριά από την σοβαρότητα (μιζέρια την λέω εγώ) που διακατέχει την μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών συγκροτημάτων. Η αντίδρασή μου ήταν η ίδια όταν πριν από ημέρες - με καθυστέρηση ομολογώ - έπεσε στα χέρια μου το album των Μίκρο με τίτλο To Τέλος Του Κόσμου. Τα τέσσερα παιδιά με έδρα την Θεσσαλονίκη κυκλοφόρησαν ένα album με έξοχη παραγωγή, εκπληκτικές συνθέσεις και πάρα πολύ κοντά στα σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Ορισμένα κομμάτια του album - αν δεν λάβεις υπόψη σου τα φωνητικά - μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από το back catalogue της Wall Of Sound και άλλα από την αγγλική electro pop παράδοση. Χρησιμοποιώντας πανέξυπνες λούπες και samples οι Μίκρο καταφέρνουν να συνθέτουν κομμάτια εντυπωσιακά ως ακούσματα, πολύ κοντά στον ήχο των Propellerheads και των Orbital. Στα συν του group τα γλυκά φωνητικά της Ρίας, στα οποία δεν έχει σημασία το τι λέει, αλλά πώς τα λέει, και πώς δένονται με τον ήχο του group. Δυστυχώς η ελληνική αγορά δεν είναι και η κατάλληλη για groups όπως οι Μίκρο, παρά το γεγονός ότι φαίνεται ότι τα video clips τους αρέσουν και παίζονται πολύ συχνά από τις διάφορες μουσικές εκπομπές. Ίσως είναι αυτή η επιφανειακή ελαφρότητα τραγουδιών όπως η Άσπρη Σοκολάτα, που αρέσει. Ας ελπίζουμε όμως ότι θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν, δεν θα αποτελέσουν ένα ακόμα εφήμερο group, και θα μας προσφέρουν και άλλα ευχάριστα album στο μέλλον.Αν αυτός ο ήχος προερχόταν από ξένο group θα ήμουν πιο αυστηρός. Αλλά μόνο και μόνο επειδή αυτός ο ήχος προέρχεται από ελληνικό συγκρότημα...
