"Ποιος να νοιαστεί και ποιος να παίξει / χρονοποιός ας είναι η λέξη / γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα κι εμείς τους δίνουμε το σχήμα" («Ο Χρονοποιός»)Λίγο πριν την έλευση του 2000, ο Διονύσης Σαββόπουλος μας υποδέχεται με νέο υλικό. Μας έλειψε ο Διονύσης, έλειψε ειδικά σε όσους μεγάλωσαν με τα τραγούδια του, και είπε να κάνει πρωτοχρονιά μαζί μας. Κάτι σαν αναδρομή στα γεγονότα της χρονιάς από τη δική του σκοπιά.Υπάρχει όμως κάτι ξεχωριστό στο Σαββόπουλο. Είναι ο τρόπος που θεωρεί κάτι ως γεγονός. Γεγονός είναι γι'αυτόν ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας. Γεγονός σημασίας όμως είναι και "το φως στις 10 το πρωί". Έτσι, η επικαιρότητα, ο Μπιλ Κλίντον, η υπόθεση Οτσαλάν, οι σεισμοί αναμειγνύονται στα 55 λεπτά της τελευταίας του κατάθεσης με πιο προσωπικές και ζωντανές εικόνες και ποιητικά στιχουργήματα γεμάτα λυρισμό. Οπως μόνο αυτός ξέρει. Συναισθηματικός και καυστικός ταυτόχρονα, και κυρίως με άποψη, αν και δεν είναι τόσο αυτά που λέει αλλά πως τα λέει. Απλά και εύστοχα. Χωρίς δήθεν στίχους που δεν καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας τους. Απλά, χαλαρά κι ωραία...Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί και το μουσικό ένδυμα. Λιτό, ακουστικό, χωρίς ηλεκτρικά όργανα αυτή τη φορά. Δένει με το λυρισμό των στίχων ή τα εύστοχα σχόλια. Είναι βέβαια αρκετά "σαββοπουλικό", με ότι σας λέει αυτό, απλό, γλυκό και με ψυχή. Μια συμπαθητική επιστροφή από ένα μεγάλο καλλιτέχνη, η οποία συνίσταται μόνο σε όσους μεγάλωσαν με την ιδιαίτερη γραφή του.
