Γιάννης Κότσιρας - Φύλακας Άγγελος

Οπωσδήποτε το να κατορθώσεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα (δεν λογαριάζουμε τις προ-δισκογραφίας ζωντανές παρουσίες) να διαμορφώσεις ένα ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, αποτελεί κατόρθωμα, ειδικά στη χώρα των εύκολων λύσεων, ή γενικότερα στη μουσική βιομηχανία της φιλοσοφίας του "τι πουλάει".Δεν είναι μόνο οι γλυκές και ατμοσφαιρικές μπαλάντες και οι θηλυκης προσέγγισης και αισθητικής στιχοπλοκίες της Ελένης Ζιώγα. Είναι και η σεμνή, ερωτική φωνή του Γιάννη Κότσιρα, είναι τέλος η καταπληκτική για τα ελληνικά δεδομένα ενορχήστρωση που ντύνει τις περίακτες μελωδίες των εκάστοτε συνθετών (τη θέση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα παίρνει τώρα ο Αντώνης -Τερμίτης- Μίτζελος). Εδώ όμως είναι και το οξύμωρο της όλης υπόθεσης ή καλύτερα η συνηθισμένη αρρώστια των καλλιτεχνών που κατορθώνουν να γίνουν σε ελάχιστο διάστημα άμεσα αναγνωρίσιμοι ως προς το στυλ τους. Είναι η ανασφάλεια που κουβαλά πάντα το λεγόμενο καθοριστικό τρίτο βήμα; Ο εφυσηχασμός στα (έπειτα από δουλειά, επιμονή και κόπο) κεκτημένα; Η ουσία είναι ότι οι συνεργάτες του Γιάννη εξακολουθούν να περιδιαβαίνουν οικεία για τον τελευταίο μονοπάτια, και παρά τα λυρικά ξεσπάσματα και τα ιδιαίτερα μελαγχολικά η αισθαντικά κελαρύσματα που φέρνουν, κρατούν με τα δόντια τα προσχήματα της καινοτομίας. Δεν ζητά κανείς από ένα καλλιτέχνη της συνομοταξίας (της ιδιοσυγκρασίας;) του Γιάννη να φέρει τον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού ανάποδα, τώρα που τα σκιρτήματα της καρδιάς ή οι υπερβολικές (μα άκρως φυσιολογικές για τον αληθινά ερωτευμένο) αντιδράσεις των ηρώων, έχουν βρει απήχηση σε ένα μεγάλο πεδίο ηλικιών και προτιμήσεων. Ο "Φύλακας Αγγελος" άλλωστε είναι ουσιαστικά ένα ζαχαρωμένο πικραμύγδαλο, με μουδιασμένες αλλά πιασάρικες μελωδίες που δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα fan του ασυγκίνητο, αλλά και μια ενορχήστρωση που θα έλεγε κανείς ότι είναι "όλα τα λεφτά" του εν λόγω project. Αυτό που μένει όμως μετά από 5-6 ακροάσεις είναι η μελαγχολία για την έλλειψη έστω αμυδρών έξυπνων γάντζων που θα παραμόνευαν στις μελωδίες, για την έλλειψη στίχων που θα γλιστρούσαν από τα κλισέ (όχι ότι λείπουν παντελώς οι έξυπνοι λεκτικοί συνδυασμοί, αλλά θα προτιμούσα ένα πιο ουσιαστικό και λιγότερο προβλέψιμο λόγο). Το οξύμωρο συμπέρασμα στο οποίο αναφέρθηκα πριν λοιπόν, είναι ότι ο Φύλακας Αγγελος είναι τόσο προσωπικός που καταντά σαδιστικά προβλέψιμος.