Απροσμέτρητη η αποστολή οργανισμών όπως αυτή του Red Hot. Το 1989, οι Leigh Blake και John Carlin ως απάντηση στην επιδρομή του AIDS στη νεοϋορκέζικη κοινότητα, έστησαν τον οργανισμό για να προαχθεί η πληροφόρηση για τη δημόσια υγεία κι η πρόσβαση στην περίθαλψη. Το Red Hot + Blue, εκείνο το πολύπλευρο σε επίπεδο format tribute στα τραγούδια του Cole Porter πούλησε πάνω από 1 εκατομμύριο κόπιες παγκοσμίως στη φυσική του μορφή, με τα videos των Neil Jordan, David Byrne, Jim Jarmusch, Wim Wenders κ.ά. να εικονοποιούν επανεκτελέσεις από περιπτώσεις όπως οι Neneh Cherry, Iggy Pop, Tom Waits, U2, Erasure, Aztec Camera κι έτσι να γράφεται μουσική και φιλανθρωπική ιστορία.
Red Hot + Cool, Red Hot + Rio, Red Hot + Riot, Dark Was The Night, Day Of the Dead είναι μονάχα μερικά από τα projects που ξεχώρισαν στα 90s και 00s, με τη σειρά εσχάτως να μπλέκει με το Sun Ra σύμπαν. Red Hot + Ra: Nuclear War 1, Solar-Sun Ra In Brazil, The Magic City και τώρα volume 4 με τους -μισό αιώνα στο κουρμπέτι - Kronos Quartet (και τους φίλους τους) στο Outer Spaceways Incorporated, ομότιτλο με το Α2 από το δίσκο του Sun Ra και της Arketsra του που κυκλοφόρησε μεν το 1971 για λογαριασμό της Black Lion, ηχογραφήθηκε δε το 1968 στη Νέα Υόρκη. Για να είμαι απόλυτα ακριβής, ο τίτλος πρωτοσυναντάται στη δεύτερη πλευρά του “Nothing Is…” (1966, ESP), όμως με την περίπτωση του Herman Poole Blount, δύσκολο να βάλεις το χέρι σου στη φωτιά.
Ο David Harrington των Kronos Quartet περιέγραψε τι περίπου συμβαίνει λέγοντας πως “Sun Ra is a magical solar system in American music. The seeds he planted have inspired all of us on ‘Outer Spaceways Incorporated: Kronos Quartet & Friends meet Sun Ra’ to bloom in his cosmic garden of sonic splendor.”. Ένα λακωνικό intro για το δίσκο που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τα 100α γενέθλια του original member Marshall Allen (ο οποίος και προφανώς συμμετέχει), ο οποίος ξεκινά με δυναμικό statement από τη Georgia Ann Muldrow, τη Jlin να παίρνει τη σκυτάλη στα κρουστά electronics και τον Laraaji στο “Daddy’s Gonna Tell You No Lie” να επαναφέρει αιθέρια το doo wop από το περιθώριο. Κι αν τα εχέγγυα των λοιπών υπογραφών είναι πραγματικά ενδιαφέροντα (Laurie Anderson, RP Boo, Armand Hammer, 700 Bliss (Moor Mother και DJ Haram), Nicole Lizée, Evicshen, μέχρι και ο Terry Riley με τη Sara Miyamoto μας αποχαιρετούν στο φινάλε) για τούτη τη συνέργεια, η όποια «αύρα» της σκορπίζεται σε σχήματα και ατμόσφαιρες άλλοτε «προχωρημενιάς» (όπως θα σημείωνε και φίλος Sun Ra-ολόγος) κι άλλοτε αγνών κινήτρων μεταποίησης.
Δεν είμαι βέβαιος αν μέσα από τις σελίδες της ελληνικής μετάφρασης του «Σοβαρό Όσο Κι η Ζωή σου. Η ζωντανή ιστορία της σύγχρονης τζαζ» (1984, Praxis μτφρ. Γ. Γιαννόπουλος) της Valerie Wilmer, είχα πρωτοδιαβάσει μέσα από τα λεγόμενα του κοντραμπασίστα Ronnie Boykins πως ο Sun Ra -πιθανότητα για να μειώσει τα έξοδα κατά τη διάρκεια της περιοδείας- έψηνε τους μουσικούς πως τους αρκoύσε κάτι πολύ λίγο για να φάνε, «υποταγμένοι» σε μια πειθαρχία με έναν ανώτερο, υπερβατικό σκοπό και στόχο. Εν προκειμένω ο σκοπός της κυκλοφορίας είναι στα αλήθεια «σοβαρός όσο κι η ζωή σου», υπεράνω του άνισου του εγχειρήματος, ακόμη κι αν το υπερκορεσμένο Sun Ra πεδίο, με τις απανωτές κυκλοφορίες προσεγγίσεων κι αναδομήσεων έχει ενδεχομένως κουράσει μερικούς. Τούτο το project εγκιβωτισμού, έστω και στο τσακ, περνάει για μερικές στιγμές πάνω από την στρατόσφαιρα.
