Η μπάντα που μας συστήθηκε μέσα στην πανδημία επιστρέφει με το ξεχωριστό ως προς τον χαρακτήρα τρίτο της άλμπουμ για να μας θυμίσει ότι «οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» και να αποδείξει ότι η synth pop των Nation Of Language χρησιμοποιεί την new wave του παρελθόντος ως ορμητήριο κι όχι σαν βιβλίο οδηγιών.
Aidan Noell στα keyboards, Ian Devaney στα φωνητικά. Ένα ανδρόγυνο που στον γάμο του ζήτησε χρήματα, αντί της κλασικής λίστας δώρων, για να μπορέσει να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό για την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ (Introduction, Presence, 2020). Δίπλα τους ένας μπασίστας. Alex MacKay. Μέσα τους όλα τα 80s. Τόπος: Brooklyn. Παραγωγός: Nick Millhiser των LCD Soundsystem. Συνταγή που δύσκολα μπορεί να αποτύχει.
Στο Strange Disciple οι Nation Of Language αφήνουν στην άκρη τον μινιμαλισμό που μας γνώρισαν στα δύο προηγούμενα άλμπουμ (Away Forward του 2021 και Introduction, Presence του 2020) και γεμίζουν τις συνθέσεις τους με ντραμς και κιθάρες που μαρτυρούν τις indie pop καταβολές του Devaney (υπήρξε μέλος των Static Jacks), το επιδέξιο μπάσο του MacKay και το ένστικτο της Aidan Noell. Δεν μπορεί να μην σου θυμίσουν The Postal Service, Block Party, Smiths ή Human League κι αυτό δεν είναι κακό, γιατί δεν μένουν να κοιτάζουν εκεί, αλλά προχωρούν μπροστά και χτίζουν κάτι εντελώς δικό τους που έχει να κάνει με το εδώ και το τώρα.
Το θλιμμένο ηχόχρωμα του frontman Ian Richard Devaney θα σου φέρει στο μυαλό τους Majical Cloudz του Devon Welsh, ενώ στο υπέροχο εναρκτήριο ερωτικό "Weak in Your Light", όταν τραγουδά "I’m in love", σχεδόν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη φωνή του από τα synths που την περιβάλλουν. Όλο το LP έχει να κάνει με τον θυελλώδη έρωτα, το ξεμυάλισμα, το πάθος, τη λαχτάρα και πώς μπορεί να σε «πάρει μπάλα». Το "Spare Me the Decision" είναι η απόδειξη ότι ο Millhiser είναι το μυστικό όπλο της μπάντας. Τα χειμαρρώδη αναλογικά synths του συναντούν τα υπόλοιπα όργανα και επιβεβαιώνουν ότι είναι η ξεχωριστή ταυτότητα, οι επιρροές και η τέχνη της τραγουδοποιίας τα τρία στοιχεία που συνενώνονται σε αυτό.
Κι επειδή πολλοί μίλησαν στα προηγούμενα δύο άλμπουμ για New Order και Kraftwerk, το "Sole Obsession" με τα δυνατά κρουστά και τον Devaney που κινείται ανάμεσα στο τραγούδι και την μονότονη απαγγελία έρχεται να αποδείξει ότι η ενέργεια των Nation Of Language ξεπερνά την post-punk nostalgia. Κάπου εδώ μέσα μάλιστα βρίσκεται και ο τίτλος του άλμπουμ, στον στίχο "Empty idol, strange disciple", οπότε μάλλον εδώ εντοπίζεται και η βασική δήλωση του γκρουπ.
"Swimming In The Shallow Sea" σε down tempo σύρει έναν αργό χορό και δίπλα σε αυτό το γρηγορότερο και πιο φιλοσοφικό ("All for what?") "Too Much Enough". Μαζί μιλούν για το συναισθηματικό βύθισμα στο οποίο σε σέρνει ο έρωτας κι ο πόθος, ενώ το "Stumbling Still" συνδυάζει ειλικρινείς στίχους ("I’ve been stumbling still waiting to fall") με αυτή την γνωστή ρετρό τάση τους και παίζει με άνεση με το χώρο, τις λέξεις και τα καθαρά ηχοτοπία προσφέροντας το τέλειο παράδειγμα του ταλέντου τους.
Σαν να εγκαταλείπουν, λοιπόν, στο άλμπουμ αυτό οι Nation Of Language το «Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ» και ξαφνικά να γίνονται καλύτεροι. Strange Disciple η απόδειξη της εξέλιξης της νεοϋορκέζικης μπάντας, η οποία τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο της, στο τρίτο ήδη άλμπουμ της, με 10 κομμάτια-αστραπή επιβεβαιώνει ότι δεν είναι μια ακόμα μπάντα που κάτι σου θυμίζει. Είναι μια μπάντα που ναι, έχει ακούσει αυτά που σου θυμίζει, αλλά κοιτάει μπροστά. Άκου να δεις.
