Θα μπορούσε κανείς πει ότι η Caroline Polachek τα «είχε καταφέρει» σχεδόν πριν καν ξεκινήσει. Πριν ακόμα την εποχή του Tik Tok, η αντίστοιχη της viral επιτυχίας για κάποιο indie καλλιτέχνη ήταν η χρήση ενός τραγουδιού σε διαφημιστικό spot. Παραδείγματα πολλά: José Gonzalez, Leslie Feist, και η περίπτωση στην οποία αναφερόμαστε εδώ, οι Chairlift, με το jangly electropop "Bruises" από το πρώτο τους άλμπουμ να ντύνει ηχητικά μια διαφήμιση για το iPod Nano. Κι αν παρά την οικονομική ανταπόδοση ενός τέτοιου γεγονότος η καλλιτεχνική αναγνώριση καθυστέρησε λίγα χρόνια ως την κυκλοφορία του Something, όταν πια η pop τραγουδοποιεία του δίδυμου είχε ακονιστεί στην απόλυτη ακμή της, ήταν από την πρώτη στιγμή εμφανές ότι διέθεταν κάτι πραγματικά εξαιρετικό στο πρόσωπο της Caroline Polachek.
Όμως ήταν επίσης εμφανές πως το ταλέντο της Polachek ήταν πολύ μεγάλο και πολύ ιδιαίτερο για να περιοριστεί στη μουσική φόρμα των Chairlift, όσο εκλεπτυσμένη και να είχε γίνει αυτή, και έτσι δεν άργησε να δρέψει κάθε ευκαιρία που της παρουσιάστηκε, από συνεργασίες σε πειραματικά σχήματα μέχρι την αξιοζήλευτη για κάθε pop τραγουδοποιό θέση στα credits ενός κομματιού ("No Angel") στο 5ο άλμπουμ της Βασίλισσας (μια είναι η Βασίλισσα, και δεν εννοώ τη Γωγώ Σαπουτζάκη). Οι πρώτες σόλο απόπειρες έγιναν πρωτού επέλθει η διάλυση των Chairlift, αλλά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιφυλακτικές, καθώς έγιναν κάτω από την επωνυμία Ramona Lisa.
Έτσι έπρεπε να φτάσουμε στο το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας ώστε τελικά να κυκλοφορήσει το επίσημο ντεμπούτο άλμπουμ της Caroline Polachek. Και για τι δικαίως δοξασμένο ντεμπούτο πρόκειται: Το Pang ήταν μια μεγαλειώδης art pop κυκλοφορία: αιθέριο, quirky και sexy συνάμα, εγκολπόνωντας όλες αυτές τις πλευρές της δημιουργού, μιας Kate Bush της millennial γενιάς.
Λέγεται πως το δεύτερο άλμπουμ είναι το πιο δύσκολο να φέρει επιτυχημένα εις πέρας ένας καλλιτέχνης, πόσο μάλλον όταν καλείται να ακολουθήσει μια τέτοια επιτυχία. Δεν θα κατηγορούσε κανείς την Polachek αν επαναλάμβανε μέχρι λεπτομέρειας τη συνταγή του Pang και τη δεύτερη φορά. Από την στιγμή όμως που έσκασε μύτη το "Bunny Is A Rider", το πρώτο single από το επερχόμενο ακόμη τότε δεύτερό της άλμπουμ, ήταν εμφανές ότι η ανησυχία που χαρακτήριζε την μέχρι τώρα πορεία της δεν θα μετατρεπόταν ούτε τώρα σε εφησυχασμό, και η πρόθεση πια ήταν να ξεφύγει από το πλαίσιο της λεγόμενης art pop και να βγει να παίξει στην πρώτη pop κατηγορία.
Αν και στο Desire, I Wanna Turn Into You υπάρχουν περισσότερα και πολύ πιο ξεδιάντροπα pop κομμάτια, σαν το προαναφερθέν "Bunny Is A Rider" με την club-friendly reggaeton μπασογραμμή, ή το latin-pop καλοκαιρινό flamenco "Sunset", δεν λείπουν ούτε οι αναπάντεχες λεπτομέρειες, όπως η γκάιντα στο (αγαπημένο μου αυτής της παρτίδας) "Blood and Water", και κυρίως οι χαρακτηριστικές με την αρωγή ψηφιακής επεξεργασίας ηχητικές ακροβασίες της Polachek, η οποία για τον γράφοντα αποτελεί την κορυφαία στην αξιοποίηση αυτών των τεχνολογιών ερμηνεύτρια.
Η μεγαλύτερη διαφοροποίηση πρωτίστως όμως δεν είναι η μουσική, αλλά η θεματική και η διάθεση του άλμπουμ. Τα δύο άλμπουμ της Polachek έχουν μεν κοινό σημείο αναφοράς τον πόθο, όμως εκεί που στο Pang" ο πόθος ήταν πηγή πόνου, όπως διατείνονται τόσο ο τίτλος, καθώς pang είναι ο οξύς πόνος (ή κοινώς "σφάχτης"), ή όσο κομμάτια σαν το "So Hot You're Hurting My Feelings" (δεν θα μπορούσε να το θέσει πιο ευθέως), στο Desire, I Wanna Turn Into You, όπως γλαφυρά εξομολογείται ο τίτλος ο πόθος δεν είναι απλά ευπρόσδεκτος, αλλά η δημιουργός επιθυμεί να τον ενσαρκώσει. Είναι ο τροπικός νησιωτικός παράδεισος στον οποίο προσκαλεί το αντικείμενο του πόθου (και εμάς τους ακροατές) στο "Welcome To My Island", μεθυσμένη από ελπίδα ("Hopedrunk Everasking").
Η Caroline Polachek δεν μεταμορφώθηκε ξαφνικά από μια nerd νύμφη σε pop diva, αλλά ως άλλη σειρήνα το αισθησιακό κάλεσμά της είναι πολύ σαγηνευτικό για να αντισταθείς. Ακόμη κι αν προτιμάς τις σκοτεινές αποχρώσεις του προηγούμενου άλμπουμ.
