Πώς θέλετε να την πούμε; Minimal techno? IDM? Indietronica? Να την πούμε χορευτική χαρμολύπη για να συνεννοηθούμε; Ας συμφωνήσουμε να το ονομάσουμε έτσι αυτό το είδος downtempo ηλεκτρονικής μουσικής, με βασικά υλικά τις επαναλαμβανόμενες λούπες και τα falsetto φωνητικά -σκεφτείτε τα ηχοτοπία που κατασκευάζουν οι Moderat, τα vibes που αποπνέουν οι Hot Chip ή τη μουσική στην οποία εξειδικεύεται, χρόνια τώρα ο Best 92,6 FM- ιδανική για ταξίδι με τρένο, νοσταλγικές ανασκοπήσεις, επίπονες ενδοσκοπήσεις αλλά και χορό με τα μάτια κλειστά και τα χέρια ξεχαρβαλωμένα στην ανάταση.
Οι Δανοί WhoMadeWho (Tomas Høffding, Tomas Barfod και Jeppe Kjellberg), παρότι ποτέ δεν κατάφεραν να γραφτούν με μεγάλη γραμματοσειρά στα posters των φεστιβάλ, είναι βετεράνοι του είδους, αφού από το μακρινό 2003 που σχηματίστηκαν παράγουν σταθερά τίμια άλμπουμ, μέσα από τα οποία κατά καιρούς έχουν ξεπηδήσει μερικά εξαιρετικά κομματάκια, όπως το "Space For Rent", το "Keep Me In My Plane", το "Running Man", το "Hiding in Darkness" και όχι μόνο. «Τίμια» και «κομματάκια», γιατί χωρίς να είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς το γιατί, η μουσική τους δεν προσεγγίζει ποτέ το μεγαλειώδες ή το εμπορικό, αλλά παραμένει πάντα σε ένα επίπεδο «ιδανική μουσική για να παίζει στο background όταν ασχολείσαι με κάτι άλλο».
Φέτος ωστόσο, με τον έβδομο κατά σειρά δίσκο τους, UUUU, (τον οποίο θα παρουσιάσουν live στην Αθήνα την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη) δείχνουν αφενός να έχουν πραγματικά τελειοποιηθεί στην εν λόγω κατηγορία, μα μοιάζουν έτοιμοι να κατακτήσουν επιτέλους και περισσότερα: τα dance floors, ναι, αλλά και μια θέση ανάμεσα στα δισκογραφικά highlights της χρονιάς.
Ισορροπώντας διαρκώς ανάμεσα στην ευφορία και τη νοσταλγία, τα 13 κομμάτια του UUUU χτίζουν, θαρρείς, μια νέα ροή, στην οποία ο χρόνος κυλάει ανάποδα, δηλαδή από τη μελαγχολία του φθινοπώρου προς την ανεμελιά του καλοκαιριού. “I can’t wait ‘till the fall” ανακοινώνουν στο μελωδικό, σχεδόν trip-hop εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου "The Fall". Αμέσως μετά, οι τόνοι ανεβαίνουν: Τα "UUUU" και "Silence & Secrets" είναι φόρος τιμής στην συναισθηματική electronica των Moderat, στο σχεδόν 6λεπτο ψυχεδελικό "Moon After Moon" δείχνουν να έχουν σπουδάσει καλά τους επίσης Σκανδιναβούς Röyksopp, στο "Elsewhere" παραμένουν συναισθηματικοί αλλά αλλάζουν κατεύθυνση παραδίδοντας το πιο «ραδιοφωνικό» (ίσως και λόγω των γυναικείων φωνητικών) κομμάτι του δίσκου (is it in my head?). H minimal techno του "Ojo de Agua" ακριβώς στα μισά ρίχνει ξανά το tempo (και μας θυμίζει τους λατρεμένους Kiasmos) προετοιμάζοντάς μας για τον «μονόλογο» του "LIFE": The openings / The closing / The loving / The leaving / The searchin / The findings / The beginnings / The endings. Tο "Everyday" χτίζεται επιληπτικά πάνω σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο και μας χαρίζει το πιο απολαυστικό drop του δίσκου, ξυπνώντας την ανάγκη για χορό. Κι εκεί που κανονικά το άλμπουμ θα άρχιζε να πλατειάζει, έρχονται τα αμιγώς dance tracks "Never Alone" και "Summer" και μας κάνουν να δυναμώσουμε την ένταση, προκαλώντας μας αυτή την αίσθηση του «θέλω κι άλλο», που σε κρατάει στο μπαρ για άλλο ένα (συχνά καταστροφικό) ποτό. Φινάλε σε τρεις πράξεις, με το διαννοουμενίστικο "Hera", το ευφορικά καλοκαιρινό "Mermaids" και το ποπ "11-11", όπου τα τρυφερά φωνητικά της AVA4K λειτουργούν ως ιδανική κατακλείδα, αλλά και πειστικό κίνητρο για κυριακάτικη έξοδο το πρώτο ΣΚ του φθινοπώρου.
