Μάιος 1977: Η Bianca Jagger καταγράφεται εσαεί στην ιστορία της pop κουλτούρας γιορτάζοντας τα 30ά γενεθλιά της καβάλα σε ένα λευκό άλογο στο Studio54 της Νέας Υόρκης, θρυλικό nightclub των διασήμων και περιβόητο άνδρο ακολασίας. Ιούλιος 2022: Η Beyoncé, 40 ετών, αγέρωχη βασίλισσα των πάντων, φωτογραφίζεται πάνω σε ένα κρυστάλλινο φωτεινό άτι για το εξώφυλλο του νέου της άλμπουμ Renaissance -ένα μπικίνι με μορφή σαρανταποδαρούσας έρπει πάνω στα απόκρυφα σημεία της. Ο δίσκος κατοχυρώνεται αυτομάτως ως “iconic” πριν καν κυκλοφορήσει.
Με συμμάχους της μια κυριολεκτικά αήττητη στρατιά συνεργατών (από τονJay-Z και τον Drake, μέχρι την Grace-fuckin’-Jones) και αρκετά απιθανομμύρια στην τράπεζα για να εξασφαλίσει samples και αναφορές σε πασίγνωστα κομμάτια (από το "Milkshake" της Kelis στο "Energy", μέχρι το "I Feel Love" της Donna Summer στο "Summer Renaissance" και -για περίμενε- το ρεφρέν του "Alien Superstar" δεν έχει την ίδια τονικότητα με το καλτ "I’m Too Sexy" των Right Said Fraid;), η Beyoncé απόψε βαριέται να το παίξει περισπούδαστη και σπουδαία, δεν έχει όρεξη να μιλήσει για πολιτικά, ούτε της κάνει κέφι να φλερτάρει με υπονοούμενα, ξέρει ποια είναι, ξέρει τι θέλει, νιώθει “comfortable in my skin, cozy with who I am” ("Cozy"), μπούκαρε μέσα στο club και θέλει όλα τα βλέμματα πάνω της, ήρθε να χορέψει, να προκαλέσει, να απελευθερώσει ενδορφίνες, να αγγίξει, να αγγιχθεί και να περάσει καλά.
“Don't need drugs for some freakshit/ I'm just high all the time,I'm out of my mind” δηλώνει στο αισθησιακό εναρκτήριο κομμάτι του Renaissance "I’m That Girl" και μέχρι το "Alien Superstar"(category: sexy bitch, I’m the bar) και το "Break My Soul" (Release ya anger, release ya mind / Release ya job, release the time) -δύο ακαταμάχητα χορευτικά hits που θα ξεσηκώνουν τους θαμώνες σε όλα τα κλαμπ του κόσμου και θα επιστρατεύονται εις τον αιώνα τον άπαντα όταν καλείται να αναπτερωθεί η ψυχή του dancefloor- έχει χτίσει τόση ατμόσφαιρα που νιώθεις δέσμιος του δίσκου, όπως συμβαίνει με τα βιβλία εκείνα που κατορθώνουν να σε βουτήξουν τόσο βαθιά στον κόσμο τους που κυριολεκτικά δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους.
Αυτή είναι και η παντοδυναμία του Renaissance, ότι αποτελεί όντως «άλμπουμ», μια συλλογή τραγουδιών που βγάζουν νόημα όταν ακούγονται το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα μετά το άλλο, μιξαρισμένα το ένα μέσα στο άλλο σε τέλεια εναρμονισμένη αλληλουχία, όπως το τέλειο σετ ενός έμπειρου DJ που κάνει «τους από κάτω» να λικνίζονται ακατάπαυστα στο ρυθμό, τον όποιο ρυθμό -επιτυχίες του χθες και του σήμερα, μια βόλτα στα 80sκαι τα 90s, soul, pop, afrobeats, r’n’b, funk, disco, booty, house- και να αναφωνούν «πω τι έβαλε» σε κάθε αλλαγή. Εν προκειμένω, το απρόσκοπτο πέρασμα από το σαγηνευτικό "Plastic Off The Sofa" στο vibe του πόσες-ιδέες-σε-ένα-τραγούδι "Virgo’sGroove" -ω- είναι απλά ιδιοφυές.
Αναπολογητική ωδή στη θηλυκότητα και τη σεξουαλική απελευθέρωση -και εν μέρει εμπνευσμένο από τον gay θείο της Beyonce, John, ο οποίος άσκησε μεγάλη επιρροή στις αντιλήψεις αλλά και τα μουσικά ερεθίσματα της Bey (και έχασε τη ζωή του από AIDS)- το Renaissance αποσκοπεί πρωτίστως στο να διεγείρει: τη libido, τη φαντασία, τις αισθήσεις, τις επιθυμίες, το σώμα, τα θέλω. Στο πιο «βρώμικο» κομμάτι του δίσκου "Thique", η νύχτα έχει αναστείλει τις αναστολές, στο "America’s Got a Problem"("Boy, you can't get higher than this, no") κανείς δεν θυμάται καν τι σημαίνει ταμπού, στο "Pure/Honey"(το οποίο περιλαμβάνει samples από τρεις διαφορετικές drag queens) όλο το κλαμπ έχει σηκωθεί και κάνει vogueing, στο "Summer Renaissance" με το που ξεκινά το πασίγνωστο sexy discobeat του Giorgio Moroder, όλοι εισέρχονται στο ίδιο τριπάκι και ιδρώνοντας πετούν από πάνω τους τις τοξίνες, όσο η Bey τραγουδά για Bottega, Prada, Balenciaga και φουσκωμένες στύσεις.
«Η δημιουργία αυτού του άλμπουμ μου πρόσφερε έναν τόπο να ονειρεύομαι και να δραπετεύω κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολύ τρομακτικής για τον κόσμο. Με έκανε να νιώθω ελεύθερη και έτοιμη για περιπέτεια, σε μια εποχή που τίποτα δεν βρισκόταν σε κίνηση.» Κλειδωθήκαμε στα σπίτια μας, επιβιώσαμε μια πανδημία δύο ετών, αναλύσαμε τα θέματά μας μέχρι θανάτου κι ακόμα να βρούμε μια λύση στο υπαρξιακό μας. Η μεγαλύτερη superstar στον πλανήτη μας οδηγεί καβάλα στ’άλογο και ορμά στο μεταπανδημικό καλοκαίρι με φόρα, παρασύροντάς μας σε μια υπερρεαλιστική ντισκοτέκ όπου μόδες, εποχές, σώματα, βλέμματα και νοήματα μπερδεύονται γλυκά, όλα τα αρσενικά είναι θηράματα, όλες οι θηλυκότητες είναι sassy κι εκείνοι που περνούσαν το καθεμέρα τους τυλιγμένοι στη μιζέρια, τον καθωσπρεπισμό και τις συμβάσεις ανακαλύπτουν το νόημα της ζωής δραπετεύοντας από εκείνη.
