Ο Βρετανός Mark Woollard στις αρχές των 90s κυκλοφόρησε δύο EPs για το sub-label Danceteria της techno / hardcore house ετικέτας Chill music. O δόκτορας, εκείνο το διάστημα “έστησε” 8 proto house κομμάτια με ανεβαστικό mood όμως η φτωχή προώθηση και ο ήχος που εστίαζε στις US house ρίζες αλλά δεν είχε την acid τσαχπινιά που κατανάλωναν μαζικά τότε οι Άγγλοι, του έκοψε τα φτερά. Ο Woollard σύντομα θα έκανε στροφή στον library ήχο και τα 6 κομμάτια των EPs(συν τα δύο bonus που περιέχει η επανέκδοση της Cold Blow) θα έμεναν στην αφάνεια. Σε αυτές τις πιο εξειδικευμένες μουσικά εποχές που ζούμε και οι diggers δείχνουν να έχουν πρόσβαση στα πάντα ακούγοντας ακόμα πιο προσεκτικά, αυτή η επανακυκλοφορία είναι όαση στο χάος των balaeric κυκλοφοριών. Πρακτικά, πρόκειται για υλικό που “είδε” πριν από όλους το “έργο” soft house και “ένιωσε” τη μελλοντική ανάγκη των clubbers να απολαύσουν την αγαπημένη τους house 4/4 ρυθμολογία πάνω σε βελούδινα πλήκτρα και σχεδόν super market μελωδίες.
Είναι απλό αλλά συνάμα τόσο πρωτοποριακό το υλικό που επανεκδίδει η Cold Blow. Σε κομμάτια όπως το “Hit the vibe” o γιατρός, προσεγγίζει την uplifting διάθεση κομματιών όπως για παράδειγμα το “Good Life” των Inner City και παραδίδει μια προσγειωμένη εκδοχή ενός proto house jam με εξίσου πιασάρικη μελωδία. Στο “Fantasy” τα synths του ακούγονται βγαλμένα από Nintendo και χτίζουν μια σχεδόν chill out μελωδία ενώ το εναρκτήριο θέμα του “Funky Breeze” γλύτωσε από καθαρή τύχη το σαμπλάρισμα σε κάποιο από τα hits του Aris Thomas. Στο “Energy” η Detroit techno είναι ο βασικός προορισμός και η επαναλμβανόμενη minimal μελωδία στροβιλίζει πάνω σε παιχνιδιάρικες Roland 303 πλάτες πριν αφήσει χώρα για τις Chicago jackin house, ψεύτικες synth τρομπέτες του “Hypnotised”. Στο “Paradise” το πρώιμο balearic θριαμβεύει ενώ στο πρώτο bonus track “Freedom”, σχεδόν οι ίδιοι ήχοι σπινάρουν σε λίγο πιο γρήγορα bpm. Φινάλε, με περισσότερο Detroit to Chicago house, στο εντυπωσιακό “Rapture” το πρώτο και μοναδικό κομμάτι που περιλαμβάνει φωνητικά samples και χτίζει πάνω στη jackin ρυθμολογία που τότε φρόντισε για την παγκόσμια κυριαρχία ετικετών όπως η Trax Records.
Καθόλου τυχαία το δεύτερο ep "Energy / Hypnotised” έχει σαν συμπαραγωγό τον Jason Adkins ( από Electro Music Union και Liquid Son) ενώ το master φέρει την υπογραφεί του Ed Upton από DMX Krew.
Αν το timing ήταν τότε με το μέρος του Dr. Rhythm, σήμερα θα μιλάγαμε για proto house classics, όχι πολύ μακριά από την ποιότητα και το μαζικό χαρακτήρα κομματιών όπως το “Can You Feel It” του Larry Heard. Ίσως βέβαια, να είναι για καλό που στην αρχή αυτού του σούπερ χορευτικού καλοκαιριού που ο κόσμος επιστρέφει στις πίστες, η Cold Blow χαρίζει απλόχερα μερικά underground όπλα για όσους νιώθουν ότι ο ήχος των περισσότερων house djs έχει αρκετές ομοιότητες. Επιπλέον, εδώ ακούτε την πηγή του αναλογικού ήχου να μπερδεύετε με fake synth ήχους στην προσπάθεια να απογειώσει τις ενορχηστρώσεις. Τόσο καλτ όσο και κλασσικό, το Hits The Vibes 91-92 είναι για house δισκοθήκες που τιμούν τις ρίζες του ήχου.
