Όταν οι Cult of Luna κυκλοφόρησαν πέρσι το EP The Raging River, είχαμε πει ότι καταφέρνουν πάντα να προσθέτουν και κάτι στις συνθέσεις και στον ήχο τους, που επιτείνει το ενδιαφέρον μας σε σχέση με την δισκογραφία τους. Φαίνεται ότι φέτος οι Σουηδοί θα μπουν σε αυτή την λίστα των συγκροτημάτων που έχει από πάνω τους έναν μικρό αστερίσκο σε σχέση με την δυνατότητα τους να τεντώνουν ακόμα περισσότερο τον ήχο που χτίζουν τόσα χρόνια.
Ο ένατος δίσκος τους, με τίτλο The Long Road North περιλαμβάνει πλήθος σημείων που επιβεβαιώνουν την ικανότητα του σχήματος να σε εγκλωβίζει στο groove του (μεγάλο τμήμα του The Silver Arc), όμως για πρώτη φορά έχει και αρκετά εκτενή περάσματα με μουσική που θα μπορούσε να λείπει, riff που επαναλαμβάνονται και επαναλαμβάνονται, ίσως για την εξυπηρέτηση του στιχουργικού σώματος, ίσως για την σταδιακή εξέλιξη μιας ηχητικής πανδαισίας που δεν έρχεται ποτέ ("Cold Burn", "Τhe Long Road North").
Όμως υπάρχουν και φωτεινές (sic) εξαιρέσεις, που αναπτύσσονται από την διεύρυνση του χάσματος μεταξύ του prog χαρακτήρα και της hardcore δυναμικής, που πάντα διέθεταν οι CoL. Η σύνθεση που προσπαθεί και επιτυγχάνει να τα εντάξει και τα δύο σε ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο (συνεχών εναλλαγών) είναι το υπέροχο "Blood Upon Stone". Αντίθετα στις συνθέσεις που η μπάντα συνεργάστηκε με τον γνωστό σαξοφωνίστα Colin Stetson, δυστυχώς δεν υπήρχε η επιθυμητή έμπνευση στην ενσωμάτωση του οργάνου στον ήχο, οπότε και η προσοχή μας στράφηκε μοιραία και πάλι στις κιθάρες και το απίστευτο drumming. Θεωρώ αυτό το τελευταίο, ότι είναι και το τεχνικό “αποκορύφωμα” της μουσικής που θα βρείτε στον δίσκο. Ο Thomas Hedlund δίνει μια μοναδική παράσταση με τα γεμίσματα του και θεωρώ ότι σταδιακά θα πρέπει να βρίσκει περισσότερο χώρο στις συνθέσεις, ώστε να μην υποχρεώνονται οι Σουηδοί να επιλέγουν τον μακρύ, δύσκολο δρόμo των ανούσιων συνεργασιών.
