Τι πιο εντυπωσιακό από το να μετατρέπεις τον ήχο και την παράδοση μιας κολλεκτίβας -πλέον-, σαν τους Tangerine Dream, στην απόλυτη “ιδέα” για τους φίλους της kraut. Στη φετινή τους κυκλοφορία Raum, πιθανόν το πρώτο άλμπουμ -με τη δημιουργική έννοια του όρου- μετά τον θάνατο του αρχηγού Edgar Foese το 2015, όλα ακούγονται όσο φουτουριστικά θα ήθελε ο τελευταίος, αλλά είναι αλήθεια αρκετά ώστε να συγκριθούν με τον εντυπωσιακό παλιό τους κατάλογο ;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν παρεκκλίνουν των ιδεών και των ήχων του οραματιστή Foese. Κι’ αυτό γιατί ολόκληρο το Raum είναι βασισμένο στις ενορχηστρώσεις που ανέσυραν από τον Cubase σκληρό του και τα Otari Tape αρχεία του εδώ και σχεδόν 4 δεκαετίες (1977-2013). Mε μπροστάρη πλέον τον “εκλεκτό” του Foese από το 2005, Thorsten Quaeschning και συμπαίκτες ένα line up που δεν προσπερνάς εύκολα και περιλαμβάνει τη Γιαπωνέζα βιολινίστρια Hoshiko Yamane, τον ambient παραγνωρισμένο παραγωγό Ulrich Schnauss και τον Paul Frick από το jazz electronic trio Brandt Brauer Frick, με βάση πια το Βερολίνο, η νέα Tangerine Dream γενιά συνδέεται με την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής και club σκηνής. Καθόλου τυχαία την τελευταία φορά που ανάγκασαν τους djs αυτής της ηπείρου να επαναφέρουν συνθέσεις των TD στα σετ τους ήταν όταν ο resident του Berghain, dj Βarker, προσέθετε στρώματα arpeggiator στο εναρκτήριο “Continuum” ή ο νέος ambient μάστορας Grand River έδινε μια σχεδόν αέρινη τέκνο διάσταση στο ομότιτλο “Raum”, ίσως το καλύτερο καινούριο κομμάτι που έχουν συνθέσει οι Tangerine Dream εδώ και μία δεκαετία περίπου.
Χωρίς να είμαστε σίγουροι για το πόσο εύκολα θα σύχναζε πλέον σε χώρους όπως το Berghain ή το Dekmantel Festival o Foese, το μόνο βέβαιο είναι ότι η εκδοχή του θρύλου που είναι σήμερα οι Tangerine Dream έχει ανοίξει παρτίδες και παράλληλα νέους ηχητικούς ορίζοντες με τη νέα clubbing γενιά της Ευρώπης, την ίδια στιγμή που δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του να ξεδιπλώνει υπερηχητικά ταξίδια βερολινέζικων synths. Στο βασικό άξονα άλλωστε του Raum τοποθετούνται το αργόσυρτο “In 256 Zeichen” και το μεστό και συνάμα ρομαντικό “You Are Always On Time” που είναι η δεύτερη στιγμή αυτού του ηχογραφήματος που είναι ικανή να διαιωνίσει τον ήχο του σχήματος.
Όσοι μάλιστα είστε εξοικειωμένοι με την “αξία” που ζυγίζουν πλέον οι δίσκοι που έκριναν τον Urlich Snauss αρκετό για την Tangerine Dream θέση, θα καταλάβετε ότι μάλλον είναι το χέρι και το μυαλό του αυτά που οδηγούν τη προαναφερθείσα σύνθεση σε αυτήν την επικών διαστάσεων κορύφωση της. Από εκεί και ύστερα με την εξαίρεση του ομότιτλου “Raum” που κλείνει τον δίσκο, οι υπόλοιπες δύο συνθέσεις, “Along The Canal” και “What You Should Know About Endings” είναι κάτι σαν “business as usual” για το μοντέλο του σχήματος που οφείλει να διατηρήσει στον αφρό της ευρωπαϊκής electronica ένα από τα ονόματα που έδωσε ζωή στο είδος. Στο “Along The Canal” κάνει την εμφάνιση του και το κλασσικό background της Hoshiko Yamane ενώ τα micro bleeps που σπασμωδικά κυκλώνουν το “What You Should Know…” είναι ξεκάθαρα δουλειά του Paul Frick.
Συνολικά, δημιουργείται η αίσθηση ότι αν ένα καινούριο σχήμα λάνσαρε με αυτό το album τον ήχο του, ίσως να μιλούσαμε και για “αποκάλυψη” στα Ευρωπαϊκά ηχοτοπία, όμως εδώ είναι που πέφτει βαριά η σκιά του ονόματος που έχει κάνει “παπάδες” στο παρελθόν και που όλως περιέργως βλέπει ακόμα και στις μέρες μας την ανάγκη του “διαβασμένου” κοινού να βρει καταφύγιο από την δυστοπία στον πειραματικό μεν, αναλογικό δε ήχο που μετέτρεψε σε θρύλους την 70s εκδοχή της μπάντας.
https://twitter.com/tnpcollection/status/1485371893003784195
Είναι “λίγη” η αναλογική ζεστασιά που μοιράζει στο Raum η νέα φρουρά των Tangerine Dream, όμως, δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση όσον αφορά το μέλλον του ήχου που το ίδιο το σχήμα προσδιόρισε. Mε δέος παρατηρεί κανείς ακόμα και σήμερα φωτογραφίες όπως η παραπάνω από την χρυσή εποχή τους, αλλά συνειδητοποιώντας ότι έχουμε ακόμα ανάγκη τέτοιες μπάντες, δεν μπορεί παρά να χαιρετήσει την εξέλιξη τους και την ευχέρεια που έχουν ακόμα στο να διαιωνίζουν την “ιδέα” του θρυλικού brand name που υπηρετούν.
