Όσο και να μη συμπαθώ τους Γάλλους για διάφορους λόγους, όπως το να μη μιλάνε αγγλικά συνειδητά, δεν μπορώ να μην τους παραδεχτώ στο κομμάτι της μουσικής. Και μετά από χιλιάδες εξαιρετικούς δίσκους στα 60s και 70s, όλοι οι επόμενοι μουσικοί της δικιάς μας γενιάς, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, φέρουν όλην αυτήν την κληρονομιά πάνω τους και στη μουσική τους. Έτσι, όταν ακούς Daft Punk θα ακούς μαζί Cerrone και όταν ακούς Air θα ακούς μαζί Serge Gainsbourg.
Το παράδειγμα των Polo & Pan είναι άκρως ενδιαφέρον και οι λόγοι πολλοί. Καταρχάς συνδυάζουν την ανάλαφρη γαλλική ποπ και τα περιβόητα chanson με τα dance tracks τους με ευκολία. Κινούνται από τη γλύκα στη μαύρη σκοτεινιά των dancefloors, δίνοντας μια εσάνς απο ουτοπικά σενάρια, μέσα απο παραμύθια και μαγικά μονοπάτια του μυαλού. Ξέρω, είναι πρωί και σας μπέρδεψα. To Caravelle του 2017 ήταν το μεγάλο τους ντεμπούτο που έφτασε απ' άκρη σε άκρη και το Cyclorama του 2021 είναι ο οδοστρωτήρας που θα συνεχίσει την δουλειά.
Δεκατέσσερα tracks που ακροβατούν από την ποπ και τη σύγχρονη electronica στην dance μουσική, με όλη την σημασία της λέξης. Εδώ, τα ηλεκτρονικά διαδέχονται τις πλούσιες ενορχηστρώσεις και τα vocals στρώνουν εξαιρετικά το τελικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή και πάλι top και η αίσθηση εξαιρετική. Ξέρετε, οι Γάλλοι έχουν αυτό το "royal thing" τόσο πολύ στη μουσική τους, οι μπαγάσηδες. Από τη μια όλα είναι βασιλικά και λαμπερά και από την άλλη όλα στο διαστημα, ταξιδιάρικα και πάνω απ' όλα feel good.
Οι Polo and Pan δεν θα γίνουν ποτέ Air. Ακόμα και αν συμβεί αυτό, εγώ δεν θα ήθελα με τίποτα να το αντιμετωπίσω, να το δεχτώ. Εξάλλου είναι νωρίς για τέτοιες κουβέντες ακόμα -όσο μεγάλοι κι αν έχουν γίνει ή θα γίνουν, παίζοντας αυτά τα φοβερά sets τους σε τεχνική και αισθητική, δεξιά και αριστερά. Το Cyclorama είναι απο τις σημαντικές κυκλοφορίες του 2021 και ακούγεται σαν νεράκι. Η πιο δυνατή στιγμή του, το "Requiem" με το φανταστικό video clip. Δίσκος τόσο για djs όσο και για ακροατές.
Άκου και αυτό: Nicola Cruz - Siku (2019), Sven Wunder - Natura Morta (2021)
