Σαν ένας άλλος Robert Glasper, με τις ευλογίες των συντοπιτών του, Moacir Santos και Hermeto Pascoal αλλά και επηρεασμένος απο τον μεγάλο Chicκ Corea, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, ο νεοεμφανιζόμενος Amaro Freitas έρχεται μέσω ενός πολύ σημαντικού label, όπως η Far Out Recordings, προσπαθώντας να μας κάνει να κοντοσταθούμε για λίγο και να τον προσέξουμε. Το Sankofa συστήνει έναν ήχο πιο πολύ ευρωπαϊκό, παρόλα αυτά η jazz του Freitas είναι όμορφη κι ας μην καταφέρνει να "πείσει" και να μας δείξει διαφορετικά μονοπάτια απο αυτά που ήδη είναι χαραγμένα απο τους προκάτοχους του είδους. O Freitas παίζει με συνδυασμό Piano Trio κάτι που σημαίνει πώς πέρα απο το παίξιμο (κι εδώ έχουμε να κάνουμε με καλούς παίχτες), μεγάλη σημασία έχουν και οι συνθέσεις για να σε "κρατήσου" και να θυμάσαι τι άκουσες μετά απο 30 λεπτά, αφου τελειώσεις την ακρόαση του album. Συνολικά, ο δίσκος έχει πολύ καλό balance και είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ένα μεγάλο διάλειμμα απο την UK jazz των ημερών μας που όσο πάει και σκληραίνει. Εδώ τα πράγματα είναι μυστήρια αλλά όμορφα τακτοποιημένα με πολλές άτακτες στιγμές ωστόσο, εκεί που το πιάνο θα κολλήσει σε δυο νότες και ο ντραμερ θα τα σαρώσει όλα με τη βοήθεια του μπασίστα. Από την άλλη πλευρά από το πρώτο play καταλαβαίνεις ότι αν πρέπει κάπου να κατατάξεις αυτόν τον δίσκο, τότε μάλλον δεν συγκαταλέγεται στις κυκλοφορίες έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση φέτος. Κάπως έτσι, το Sankofa είναι, τελικά, ένας δίσκος που θα χρειαστεί χρόνο για να ωριμάσει, ζώντας μέσα σε λίστες με με τραγούδια που θα θες να ξανακούσεις -γιατί κάπου εκεί, ναι, μπορεί να καταταχθεί και να υπάρχει.
Άκου και αυτό: Don Glori - Dawn Calling (2020), Alfa Mist - Bring Backs (2021)
