Yola - Stand for Myslef

Οι σόου μπίζνες είναι ένα σκληρό και ανθρωποφάγο τέρας που δείχνει ελάχιστη έως καθόλου ανθρωπιά. Θυμάμαι συχνά μία ιστορία που είχε αφηγηθεί η Sharon Jones όταν τελικά τα κατάφερε, μετά από πολύχρονη και επίπονη προσπάθεια. Συνάντησε κάποτε έναν πολύ γνωστό παραγωγό που του ζήτησε να την βοηθήσει και αυτός της απάντησε: "Είσαι πολύ κοντή, πολύ μαύρη και πολύ άσχημη γιά να τα καταφέρεις". Όμως το πάθος της και η φωνή της βρήκαν τον τρόπο να ανοίξουν την πόρτα.

 

Για την Yola τα πράγματα δεν ήταν, επίσης, εύκολα, καθώς φαίνεται ότι δεν έχει τις εμφανισιακές προδιαγραφές που θέλουν οι σύγχρονες σόου μπίζνες για να σου πουν: "Παρακαλώ περάστε". Ωστόσο το ταλέντο, η πίστη της και η φωνή της ξεκλείδωσαν την πόρτα και γι' αυτήν, απλώς της πήρε λίγο παραπάνω (όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις). Πλησιάζει τα 40 και μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο album της, Stand for Myself,  με τη βοήθεια του Dan Auerbach (Black Keys) στην παραγωγή και να που ήρθαν οι υποψηφιότητες γιά βραβεία και η αποδοχή.  Η Yola είναι σαν τους καλούς παλιούς μάστορες. Δεν έχουν "μοντέρνες" ιδέες, δεν "ενημερώνονται" γιά τις νέες τεχνολογίες, δεν "καινοτομούν" αλλά ξέρουν τη δουλειά, έχουν μεράκι και φροντίδα, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, ασχολούνται διεξοδικά με τις λεπτομέρειες και αγαπάνε αυτό που κάνουν. Η Yola έχει διανύσει ήδη μία πολύ μεγάλη διαδρομή με μικρά σχήματα, σποραδικές συνεργασίες, εμφανίσεις σε μικρούς χώρους, συμμετοχές σε φωνητικά, ως εκ τούτου γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά, οριζοντίως και καθέτως.

 

Η φωνή της είναι πολύ καλή ενώ οι μουσικές γνώσεις της και το πολυδιάστατο παρελθόν της αποτελούν ισχυρά εφόδια κι έτσι τώρα που ήρθε η σειρά της να πει την ίδια παλιά ιστορία με τον δικό της τρόπο, έχει, τελικά, πράγματι κάτι να πει. Η soul, το R&B, η country, η orchestral pop είναι τα βασικά της συστατικά μαζί με τις γλυκόπικρες ιστορίες που έχει να αφηγηθεί από μία δύσκολη ζωή που τίποτα δεν της χαρίστηκε. Και τα καταφέρνει πραγματικά καλά. Σε αυτό το δεύτερο album της, η αυτοπεποίθηση είναι ανεβασμένη, ο στοχασμός βαθύτερος, η τραγουδοποιία της πιο στέρεη, το χαρμάνι της πιό απολαυστικό.  To Stand for Myself (καθόλου τυχαίος τίτλος) είναι ένας δίσκος που ρέει αβίαστα και ευχάριστα ως το τέλος και παραμένει το ίδιο ευχάριστος κάθε φορά που τον ακούς γιατί η φωνή της και τα υλικά που χρησιμοποιεί έχουν διαχρονική αξία.