Ποιος να περίμενε από ηγετικές περσόνες συγκροτημάτων όπως οι Primal Scream και οι Savages έναν δίσκο αφιερωμένο σε ένα ρομαντικό concept, όπως αυτό που μπορεί να γεννήσει ένας ναυαγισμένος γάμος; Κι όμως το Utopian Ashes προσφέρει μια αναπάντεχη ματιά στη δυναμική ενός ντουέτου που πολλοί θα φανταζόμασταν ότι θα πάντρευε τα οπλοστάσια του πολύ διαφορετικά. κι έτσι αντί για μια έκρηξη αδρεναλίνης και acid punk ψυχεδέλειας ερχόμαστε αντιμέτωποι με την bluesy νοσταλγία του “Remember We Were Lovers”.
Στο Utopian Ashes ένα επινοημένο ζευγάρι παίρνει ένα επινοημένο διαζύγιο και επινοεί ένα ιδανικό soundtrack για έναν σύγχρονο σπαρακτικό χωρισμό πλούσιο σε συναίσθημα παλαιάς κοπής. Το δημιουργικό πείραμα των Gillespie και Beth δεν καταφέρνει πάντα να φτάσει σε επιθυμητά ίσως ζενίθ, το συνολικό αποτέλεσμα ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο, με κάμποσους καλούς λόγους να αρθεί αρκετά πιο πάνω από την κατηγορία «Ακούστηκε». Μεταξύ αυτών το εξαιρετικό εναρκτήριο “Chase It Down” που στρατεύει πανέξυπνα disco γυρίσματα και northern soul αναφορές στην αποστολή του δίσκου με extra tip ένα κιθαριστικό σόλο που σε συνδυασμό με το διαχρονικό black & white συναισθηματικό φόντο δίνουν στο τραγούδι με χαρακτηριστική ευκολία την στόφα του κλασσικού. Ή το “Stones of Silence” που εκκινώντας από παγιωμένα μοτίβα background jazz καταφέρνει να ξεχωρίσει και να πεταχτεί έξω από τον φόντο του δίσκου, χαρίζοντας του την παιχνιδιάρικη διάσταση που σε άλλες στιγμές φαίνεται να έχει ανάγκη.
Αλλά πάνω απ’ όλα είναι αυτή η αλλόκοτη χημεία των δύο πόλων του ντουέτου που επιτυγχάνει με έναν δικό της παράξενο τρόπο να τραβήξει δικαίως το εύλογο ενδιαφέρον του ακροατή και να το εκτρέψει από την εντυπωσιακή μαρκίζα των ονομάτων τους στις απρόσμενες προεκτάσεις της ουσίας της συνάντησής τους. Ο Bobby Gillespie καθοδηγεί τον δίσκο μετουσιώνοντας εκπληκτικά τον σεβαστό όγκο των καλλιτεχνικών αρετών σε έναν ευαίσθητο πλην στιβαρό καβαλιέρο του διαζυγίου του Utopian Ashes. Και η Jehnny Beth -αν και σε στιγμές μοιάζει στριμωγμένη στα σκοινιά των απαιτήσεων μιας μπαλάντας ή μιας αιθέριας στιχουργικής επιλογής- καταφέρνει για τις ανάγκες του δίσκου την προσωπική της μεταμόρφωση από ultimate punk περσόνα στην ευάλωτη πρωταγωνίστρια ενός μικρού καθημερινού συζυγικού δράματος, αποκαλύπτοντας φωνητικές πτυχές και εκφραστικά μέσα, που ίσως ούτε και η ίδια να μην μπορούσε να φανταστεί εύκολα ότι έχει στο τσεπάκι της.
Φλερτάροντας ελεγχόμενα με το μελόδραμα, αποφεύγοντας ευφυώς -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- τις παγίδες του και εξερευνώντας με μεγάλη σοβαρότητα και ακόμα μεγαλύτερη καλλιτεχνική ευαισθησία το θέμα τους οι Bobby Gillespie και Jehnny Beth δικαιώνουν την αναμονή της συνεργασίας τους και την απόφασή τους να παρακάμψουν την πεπατημένη. Η σύλληψη του Utopian Ashes αν προερχόταν από οποιοδήποτε άλλο ντουέτο θα αντιμετώπιζε πιθανότατα την καρατόμηση στα χέρια και στις φωνητικές χορδές ωστόσο των πρωταγωνιστών του η μουσική χαρτογράφηση ενός διαζυγίου ακούγεται ανέλπιστα ελκυστική.
