Με αφετηρία τη σύνθεση–ορόσημο “Fantas” μέσα από τον δίσκο της Ecstatic Computation του 2019 (έναν από τους καλύτερους δίσκους εκείνης της χρονιάς και έναν σπουδαίο δίσκο για τη σύγχρονη «επιστημονική» ambient techno) η Caterina Barbieri ξεκινάει το νέο της ταξίδι σε οκτώ παραλλαγές αυτής της synth καταιγίδας, με συνοδοιπόρους οκτώ μουσικούς και παραγωγούς από όλο τον κόσμο πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Και σίγουρα πολύ διαφορετικούς από την ιταλίδα παραγωγό, που ακροβατεί μεταξύ μηχανικής και ανθρώπινης ποιότητας όσο λίγοι συνάδελφοί της στον ηλεκτρονικό ήχο.
Το εξαίσιο άνοιγμα της Evelyn Saylor στο “Variations for Voices” με την υποστήριξη μιας σχεδόν αγγελικής χορωδίας τριών ακόμα αιθέριων φωνών (Lyra Pramuk, Annie Garlid και Stine Janvin) τραβάει τον ακροατή από το στήθος σε μια βαθιά εισπνοή επτάμιση λεπτών προς ένα διαυγές φυσικό ξέφωτο που κανείς δεν περίμενε να γεννηθεί από μια πηγή αλγοριθμικής techno. Αυτή είναι και μια από τις πιο αριστουργηματικές ενάρξεις δίσκων των τελευταίων χρόνων. Η σκυτάλη που παραλαμβάνει ο σαξοφωνίστας Bendik Giske συνεχίζει πιο βαθιά στο δάσος, όπου το “Fantas” χάνει εντελώς τον εαυτό του για να τον ξαναβρεί σε διακεκομμένο σαξόφωνο που παίζει σήματα μορς στο σκοτάδι και σε ένα υπνωτιστικό μουρμουρητό. Από εκεί, θα απωλέσει εντελώς το νεόκοπο σώμα του στη μινιμαλιστική μπαρόκ εκδοχή της Kali Malone και της τελετουργίας των δύο εκκλησιαστικών οργάνων της.
Η άψογη μέχρι αυτό το σημείο ρoή του δίσκου συνεχίζει με ένα απρόσμενα ταιριαστό ηλεκτρικό twist του κιθαρίστα Walter Zenetti και την κάπως αναμενόμενη, παλιομοδίτικη διασκευή του, που όμως με έναν μαγικό τρόπο δεν περισσεύει καθόλου, λειτουργώντας προσπαρασκευαστικά για την αναγέννηση του “Fantas” για το dancefloor μέσα από τα remixes των Jay Mitta και Baseck, "Singeli Fantas” και “Fantas Hardcore” και την μετάφραση του Carlo Maria σε ένα Roland 808. Και για το κερασάκι στην τούρτα, μετά από αυτήν την τριπλέτα dance variations, με άλλη μια δεξιοτεχνική κίνηση άρτιας κυκλικής οικονομίας, ο δίσκος κλείνει εξίσου ιδανικά όπως άρχισε, με την πιο ουσιαστική, ανθρώπινη ερμηνεία του "Fantas" από το εξαιρετικό solo πιάνο της Καναδής Kara–Lis Coverdale, που χώνει τα χέρια της βαθιά στη συναισθηματική καρδιά της σύνθεσης, την τραβάει έξω από τις τεχνητές διαθλάσεις του χώρου και του χρόνου και την ακουμπάει πάνω στα πλήκτρα για να τη δουν όλοι στην επική και απλή της διάσταση, καθώς εκείνη αφήνει με τον Aphex Twin το δωμάτιο.
Το Fantas Variations είναι ένα σημείο συνάντησης μεγάλου ταλέντου και σπουδαίας εκφραστικής δύναμης. Ταλέντου και δύναμης της δημιουργού της κεντρικής σύνθεσης, Caterina Barbieri, αλλά και των οκτώ μουσικών που αποδεικνύουν ότι η ηλεκτρονική μουσική, δεν είναι μια γλώσσα που μεταφράζεται σε δυαδικό σύστημα, αλλά μια γλώσσα που μπορεί να μεταφράζεται στη μουσική των ανθρώπων.
