Σε απευθείας σύνδεση με την κληρονομιά των Daft Punk (βλέπε ή ορθότερα άκου τα χαρακτηριστικά tracks “Day We Meet” και “Bar Botega That’s’ It”) o Bas Bron με το καπέλο του Fatima Yamaha ψάχνει την επόμενη ημέρα της δεκαπενταετούς πορείας στα clubs που σημαδεύτηκε από τον ήχο του “What’s a Girl to Do” και του Imaginary Lines. Με όλη την καλή διάθεση να αλλάξει κάπως το κοστούμι του και να κλείσει το μάτι στην κυρίαρχη τάση του ρετροφουτουρισμού επιστρατεύει αγαπημένα cult synth μοτίβα των ‘80s και κλασσικά, δοκιμασμένα electro κόλπα για να φτιάξει τον δίσκο του δικού του μέλλοντος. Το αποτέλεσμα είναι μια ποικιλόμορφη electro funk λούπα που θα μπορούσε να επενδύσει μουσικά από τα παιχνίδια του Atari μέχρι συλλεκτικές βιντεοκασέτες με το remake του Baywatch. Μεταξύ του παιχνιδιάρικου εναρκτήριου “Drops in the Ocean” και της αξιόλογης balearic κατακλείδας του “We Are Drops” μεσολαβούν κάποιες δυνατές προσπάθειες (“Monderman”, “Unwashed”) του ολλανδού παραγωγού να συνδυάσει την τρέχουσα διάθεση πειραματισμού του με την υψηλή εξειδίκευσή του στην τέχνη του clubbing, οι οποίες και χαρίζουν στον δίσκο τη σιγουριά που ίσως λείπει από τα πιο ρευστά σημεία του. Είκοσι περίπου χρόνια μετά τις πρώτες του dancefloor ο Fatima Yamaha βουτάει σε κάπως άγνωστες θάλασσες, τις οποίες προσπαθεί να δαμάσει με την τεχνογνωσία του, το προσωπικό του στιλ και μια προσπάθεια καλλιτεχνικής διεύρυνσης και εξερεύνησης, η οποία αξίζει εύσημα για της ειλικρίνειά της.
Άκου και αυτό: Daft Punk – Homework (1997), Dam Funk – STFU II (2019)
